Fobie voor overgeven
Al sinds ik me kan herinneren heb ik een fobie voor overgeven, maar wel op een andere manier dan andere mensen. Vaak vinden mensen het eng, of in ieder geval heel onprettig wanneer ze zelf moeten overgeven. Dit lijkt me eigenlijk wel logisch, want het is natuurlijk ook geen fijn gevoel. Ik ben echter banger voor wanneer anderen in mijn omgeving moeten overgeven.
Veel mensen begrijpen mij niet als ik de angst probeer uit te leggen. Ik zelf snap er eigenlijk ook vrij weinig van, maar ik ga het toch maar weer proberen. Ik ben namelijk toch wel benieuwd of er ook anderen zijn die er last van hebben.
Laten we beginnen met waar de angst is ontstaan. Ik weet het niet 100% zeker, maar toen mijn moeder zwanger was van mijn eerste broertje had zij erg veel last van zwangerschapsmisselijkheid. Dit vooral in de ochtend. Ik was toen de tijd 3 jaar, en elke keer wanneer mijn moeder moest overgeven stuurde zij mij weg uit de badkamer (onze wc zit in de badkamer). Op een gegeven moment leerde ik dus dat als mama moest overgeven, ik niet bij haar mocht zijn. Meestal was dit in de ochtend en ging ik dan bij mijn vader onder de dekens liggen.
Wanneer er nu iemand moet overgeven gaat er een soort vluchtstand aan in mijn hoofd. Ik wordt nerveus, ga trillen en wil eigenlijk het liefste gewoon wegrennen. Ik heb dit ook bij huisdieren. Het is ook zo dat ik al nerveus wordt wanneer ik de mogelijkheid zie dat iemand gaat overgeven. Het is niet zo dat ik zelf ook ga overgeven, maar het is meer alsof er een soort angst door mijn hele lichaam stroomt, en geloof me, dit is echt geen prettig gevoel.
De angst heeft tot nu toe nog niet voor serieuze problemen gezorgd, maar het is wel echt vervelend. Ik voel me achteraf altijd schuldig. Ik ben wel een persoon die erg graag mensen helpt, en op dit moment kan ik dat dan niet. Er zijn zo veel mensen die er wel tegen kunnen, waarom ik niet. Ook vermijdt ik liever huisartsen, ziekenhuizen en tandartsen. Niet omdat ik de mensen daar eng vind, maar omdat daar mensen komen met pijn en mensen die ziek zijn, en dat link ik dan altijd toch aan overgeven. Wanneer er dus iemand in het ziekenhuis ligt die ik ken, kost het me heel veel moeite om me over de angst heen te zetten en toch op ziekenbezoek te gaan.
Verder moet je je nergens voor schamen, zo heeft iedereen wel iets. Hoop dat het ooit nog over gaat voor je.