frankrijk

#frankrijk

Ze gaan binnenkort dood.
Onherstelbaar, onomkeerbaar, definitief.

En waarom? Voor mij is het niet te snappen; ik wíl en kán het niet begrijpen.

Thomas en zijn broer Tim zijn vorig jaar geboren, hier, op de boerderij. Ze hebben een mooi leven; ze houden het gras netjes kort en slapen 's nachts in een schone, warme stal, het beetje biks op zijn tijd maakt het geheel af.

Maar nu moeten Thomas en Tim dood...

Als de zeven schapen en zeven lammetjes in de vroege ochtend naar de wei gaan, loop ik altijd naast mijn grote vriend. Hij wrijft dan zijn onwijs mooie, robuuste kop tegen mij aan, ik beantwoord dat met gefriemel aan zijn oortjes.
Het is óns ochtendritueel; van Thomas en van mij.

Binnenkort houdt het op...

Meer dan eens hebben de kinderen Thomas opgezocht om te knuffelen. Ze kroelden het reusachtige mannetje, ze vertelden hem hun zorgen en een paar minuten later waren de zorgen weg. Thomas, maar ook Tim, bezit die gave.

Onherstelbaar, onomkeerbaar, definitief...

De dood wacht op ze. Volgende week zijn de twee vriendelijke reuzen aan de beurt. Dan zullen ze op het binnenpleintje de dood gaan ontmoeten.

Ik eet al twintig jaar geen vlees. Voor mijn genot hoeft geen enkel levend wezentje zijn leven te geven. De kinderen zijn niet anders gewend; wij eten geen vlees!
Voor hun is het dan ook moeilijk te begrijpen. Wij kunnen goed leven zonder stukje vlees bij ons avondeten - dan kan een ander dat toch ook?

De kinderen willen absoluut niet in de buurt zijn wanneer het gaat gebeuren - ik ook niet! Wij zullen de dagen dat ze hier bezig zijn doorbrengen in het bos en in de wei tussen de andere schaapjes. Verder weg kunnen wij niet, door de lockdown.
Ik heb de vijf beloofd dat ik zorg dat ze er níets van meekrijgen - en die belofte ga ik waarmaken.

Op deze boerderij leven ze zelfvoorzienend. Ze laten hun eigen groentes groeien in de moestuin en ze verzorgen hun eigen vlees.
Alle diertjes die wij hier liefdevol verzorgen hangt hetzelfde lot boven het hoofd.
Allemaal gaan ze hier de dood in de ogen kijken.
Allemaal gaan ze hier hun laatste adem uitblazen.

Gisteravond, tijdens het lopen naar de stal, liep Thomas naast me. Hij duwde zijn kop tegen mij aan, ik aaide zijn oortje en er klonk een tevreden knor als antwoord.
Ik denk dat hij het weet, al hoop ik van niet...
Laat hem zijn laatste dagen alsjeblieft onbezorgd door laten brengen in de wei, laat hem maar spelen met zijn (half) broertjes en zusjes, laat hem maar genieten van het groene gras en de lekkere biks.

Nog een paar dagen, dan is het over.
Onherstelbaar, onomkeerbaar, definitief...

#zelfvoorzienendleven #lockdown #frankrijk #boerderij #boerenleven #slachten #dood #definitief #slacht #schapen #schaap #ram #voedsel