Eenzaamheid, iets anders dan alleen zijn...
Natuurlijk kun je je eenzaam voelen als je alleen bent, nooit of nauwelijks bezoek krijgt. Geen bezoek, geen telefoontje, mail of kaartje.
Maar ook in een huwelijk kun je eenzaam zijn, je als zodanig voelen. Ook op een feest of in een ander gezelschap. Misschien wel júist dan. Je niet begrepen voelen, gezien of gehoord. Een actueel thema en tegelijkertijd, van álle tijden.
Voor een ieder die hieraan lijdt, dit gedicht:
Eenzaamheid, tranen, nat of droog
Ze lopen over je wangen of over je hart
Koud en kil, het zit je hoog
Een pandemie te noemen, voor mijn part
Niet gezien en niet gekend
Ieder voor zich en God voor ons allen
Dat is nu helaas de trend
Intussen gestruikeld en gevallen
Eenzaam sta je in je hemd
De schone schijn, naar buiten toe
Een baan, gezin, een heel groot huis
Maar 's avonds in bed, dat is de clou
Doorheen de dagelijkse ruis
Je vraagt je af, wat heb ik nu
Behalve al je materieel
Dit moet gezegd, al klinkt het cru;
Eigenlijk heb ik niet zoveel...
Nee, geen oordeel of verwijt , zo is het eenmaal gelopen.
Zonder schuld en zonder spijt, weet, mijn deur staat altijd open.
© 11-10-2020 Copyright; Blog, titel(s), tekst(en)/gedicht van/door: ©The Original Enrique Alle rechten voorbehouden/All rights reserved. Afbeelding van Pixabay. Tags: #gedichteenzaamheid #eenzaamheid#gedicht#PoetryByEnrique#PbE#materialisme#leegte
