Maar ook in een huwelijk kun je eenzaam zijn, je als zodanig voelen. Ook op een feest of in een ander gezelschap. Misschien wel júist dan. Je niet begrepen voelen, gezien of gehoord. Een actueel thema en tegelijkertijd, van álle tijden.

Eenzaamheid, tranen, nat of droog

Ze lopen over je wangen of over je hart

Koud en kil, het zit je hoog

Een pandemie te noemen, voor mijn part

Niet gezien en niet gekend

Ieder voor zich en God voor ons allen

Dat is nu helaas de trend

Intussen gestruikeld en gevallen

Eenzaam sta je in je hemd

De schone schijn, naar buiten toe

Een baan, gezin, een heel groot huis

Maar 's avonds in bed, dat is de clou

Doorheen de dagelijkse ruis

Je vraagt je af, wat heb ik nu

Behalve al je materieel

Dit moet gezegd, al klinkt het cru;

Eigenlijk heb ik niet zoveel...

Nee, geen oordeel of verwijt , zo is het eenmaal gelopen.

Zonder schuld en zonder spijt, weet, mijn deur staat altijd open.

© 11-10-2020 Copyright; Blog, titel(s), tekst(en)/gedicht van/door: ©The Original Enrique Alle rechten voorbehouden/All rights reserved. Afbeelding van Pixabay. Tags: #gedichteenzaamheid #eenzaamheid#gedicht#PoetryByEnrique#PbE#materialisme#leegte#poem#poetry #PBE #lonelyness #emptyness