Ik vind dit een moeilijk punt en hou niet van labelen en dat moet tegenwoordig om orde en rust te kunnen krijgen en je te kunnen concentreren. Dat vind ik dieptriest. Wat dit betreft vind ik onderwijs bij ons slecht en de doorsnee docent is verre van... Show moreIk vind dit een moeilijk punt en hou niet van labelen en dat moet tegenwoordig om orde en rust te kunnen krijgen en je te kunnen concentreren. Dat vind ik dieptriest. Wat dit betreft vind ik onderwijs bij ons slecht en de doorsnee docent is verre van bezield, begaan.l of capabel.
Ben je niet doorsnee dan pies je naast de pot. Een hele goede reden waarom ik altijd in thuisonderwijs heb geïnvesteerd en dat nog doe. Ik geloof ook niet in "normale" mensen die er voor gestudeerd hebben om met autisten (a-sociaal is in deze een juiste benaming) om te gaan. Je moet zelf anders zijn om wie anders is te begrijpen en ook op een andere manier iets uit te leggen of 100 andere manieren. Binnen mijn gezin werkt dat probleemloos en niemand hoeft/moet wat hij/zij niet kan/wil.
Het gaat er tenslotte om dat zij zich veilig voelen en lekker zitten in hun vel. Daar staan scholen niet voor open. Als 2 jarige moet je al delen en weggeven en samendoen, mag je geen grenzen leren aangeven.
Ik schreef een stukje over mijn Deirdre en ook zoon. Nogmaals: wie anders is maakt het verschil (en de uitvindingen) niet wie met de kudde meesjokt en gehersenspoeld wordt. Mijn kimderen mogen dan geen behoefte aan de medemens hebben, zij zijn niet abnormaal of a-sociaal en tenminste gelukkig in hun wereld. Iets dat de meeste mensen niet kunnen zeggen. Jouw zoon komt er wel.
Het is ook een lastig punt. De labels heb ik ook nodig om mijn zoon de juiste tools te kunnen geven en uitleg aan de omgeving te geven. Zonder label kun je het wel vergeten in hulpverleners land. Ik probeer mijn zoon te volgen in wat hij aangeeft en... Show moreHet is ook een lastig punt. De labels heb ik ook nodig om mijn zoon de juiste tools te kunnen geven en uitleg aan de omgeving te geven. Zonder label kun je het wel vergeten in hulpverleners land. Ik probeer mijn zoon te volgen in wat hij aangeeft en daarnaast probeer ik hem voorzichtig te sturen naar wat de maatschappij verwacht. Niet intens maar wel de basis dingen. Mij aankijken als hij iets wil vragen, opletten als hij in de winkel loopt en op straat. Dat soort kleine dingen. Hij hoeft echt niet te reageren op vreemde als hij niet wil. Hij zal het denk ik, hoop ik, een stukje makkelijker krijgen in de toekomst. Hij heeft het voor mij nu al in elk geval een stukje makkelijker gemaakt. Helaas ben ik niet in staat om zelf les te geven dus dat is gewoon niet te doen. Ik zal eens zien of ik de blogs kan vinden die jij bedoelt. Herkenning is vaak fijn.
het IS ook lastig als je ouder bent (leeftijd) om deze 'diagnose' gesteld te krijgen . dan kan men het aannemen /vermoeden. Alles wijst erop dat je zwaar ; aan de bak' hebt gemoeten in het leven en in sociale interactie je narigheid meer dan (... Show morehet IS ook lastig als je ouder bent (leeftijd) om deze 'diagnose' gesteld te krijgen . dan kan men het aannemen /vermoeden. Alles wijst erop dat je zwaar ; aan de bak' hebt gemoeten in het leven en in sociale interactie je narigheid meer dan (over)voldoende hebt gekregen. Zo ging dat vroeger. je moest je maar redden (en je ouders ook). net als met alles .....het moet de tijd en 'tijd' hebben onderzocht te worden . waar jou zoon NU wel de hulp en handvatten krijgt (met hulp en dankzij jou) krijgt hij wellicht meer kansen . en ook daar zullen wel nadelen aan zitten. 'stempels' zijn soms lastig' en zo is het altijd wat. wat er WEL is dat je wellicht wat erkenning voelt...het niet aan jou lag. vaak wordt je al moeilijk/lastig vervelend en irritant bestempeld...waar je slecht in wanhoop je best doet 'in en aan te passen'. Jouw zoon heeft jou...jij begrijpt hem ...en zo is hij in een heel ander 'bed' en bedding dan jij terecht gekomen. jij hebt het wiel uit moeten vinden...jij leert hem rijden. voor jou (en je ouders) is het een zware tijd en strijd geweest. wonden en littekens volop. nu kan het jou wellicht ten dienste staan voor je zoon. i GUN het jou en jullie. zonder nu afbreuk te willen doen aan hetgeen jij mee en dor hebt moeten maken. zoals je al aangeeft...een deel laat ik 'rusten'.
poeh, je slaat de spijker precies op haar kop. Dat is ook wat ik wil. Hem een betere kans geven dan ik heb kunnen krijgen. Dank je wel voor je lieve reactie.
Heftig allemaal zeg.
Mijn broertje heeft ook neurofibromatose en ik weet nog heel goed dat hij altijd aangestaard werd. Wij als grote zus en jonger broertje staarden dan altijd terug. Om mensen te laten voelen hoe vervelend dat is.
Hebben jullie geen NF en is het bij je broertje een nieuwe mutatie in jullie familie? Ik ben gelukkig niet zo getekend in mijn gezicht dus aanstaren was er weinig bij. Bij mij zitten mij rug en buik onder de fibromen. Ik hoop echt dat jullie broer(tje) niet te veel last heeft van de NF en dat het stabiel is.
Wat ontzettend verdrietig dat je zo bent getekend door het pestverleden. Kinderen zijn bruut en wreed, zeker naar de kinderen die zwakker zijn en/ of anders zijn. Inmiddels ben je zo ver dat je wel het inzicht hebt waardoor het kwam. Welk etiket iemand ook... Show moreWat ontzettend verdrietig dat je zo bent getekend door het pestverleden. Kinderen zijn bruut en wreed, zeker naar de kinderen die zwakker zijn en/ of anders zijn. Inmiddels ben je zo ver dat je wel het inzicht hebt waardoor het kwam. Welk etiket iemand ook heeft, of welk ontbrekend etiket iemand ook heeft....pesten valt niet goed te praten, nooit!!
Ja het is nu eenmaal niet anders. Het helpt ook niet om in een hoekje te blijven zitten en te denken laat maar. Er komt een moment dat je jezelf moet oppakken of althans proberen op te pakken en door te gaan. Dat is mijn grootste overwinning op mijn... Show moreJa het is nu eenmaal niet anders. Het helpt ook niet om in een hoekje te blijven zitten en te denken laat maar. Er komt een moment dat je jezelf moet oppakken of althans proberen op te pakken en door te gaan. Dat is mijn grootste overwinning op mijn verleden. Ik hoop echt dat het pesten op den duur minder gaat worden maar ook dat scholen bestraft worden die niet voldoende doen aan het pesten. Ook zou er goed gekeken moeten worden naar het waarom er gepest wordt. Niet alleen bij het slachtoffer maar ook bij de dader.
Ben je niet doorsnee dan pies je naast de pot. Een hele goede reden waarom ik altijd in thuisonderwijs heb geïnvesteerd en dat nog doe. Ik geloof ook niet in "normale" mensen die er voor gestudeerd hebben om met autisten (a-sociaal is in deze een juiste benaming) om te gaan. Je moet zelf anders zijn om wie anders is te begrijpen en ook op een andere manier iets uit te leggen of 100 andere manieren. Binnen mijn gezin werkt dat probleemloos en niemand hoeft/moet wat hij/zij niet kan/wil.
Het gaat er tenslotte om dat zij zich veilig voelen en lekker zitten in hun vel. Daar staan scholen niet voor open. Als 2 jarige moet je al delen en weggeven en samendoen, mag je geen grenzen leren aangeven.
Ik schreef een stukje over mijn Deirdre en ook zoon. Nogmaals: wie anders is maakt het verschil (en de uitvindingen) niet wie met de kudde meesjokt en gehersenspoeld wordt. Mijn kimderen mogen dan geen behoefte aan de medemens hebben, zij zijn niet abnormaal of a-sociaal en tenminste gelukkig in hun wereld. Iets dat de meeste mensen niet kunnen zeggen. Jouw zoon komt er wel.
Mijn broertje heeft ook neurofibromatose en ik weet nog heel goed dat hij altijd aangestaard werd. Wij als grote zus en jonger broertje staarden dan altijd terug. Om mensen te laten voelen hoe vervelend dat is.