Geen zicht op uitzicht
De afgelopen weken waren hectisch. Ik was druk met alles en soms met niets. En ineens, voor het eerst kreeg ik heimwee.. Ik werd er door overvallen en het overweldigde mij.
Niet het typische heimwee naar een persoon of mijn eigen bed. Maar heimwee naar een uitzicht.
Net terug van zomerkamp van mijn scoutinggroep en weinig nuttigs te doen -op de was en het opruimen van de spullen na dan, dat negeer ik nog even- besloot ik vandaag dat ik mijn computer wil opschonen: oude foto's uitzoeken, een selectie maken en alleen die behouden. Bestanden verwijderen die nooit gebruikt worden enzovoorts.
Daar zal ik mij de komende weken wel mee bezig gaan houden ben ik bang! Want het was hard nodig en ik zal er nog weken mee bezig zijn maar dat is oké. Kleine stapjes, map voor map, foto voor foto.
