Ik ben de laatste tijd samen aan het werken geweest met een schrijver. Het co-writing project was zalig, tot mijn Facebook gehackt werd en dat van hem ook. Bij hem werd er lullige praat naar fans gestuurd in zijn naam en de hacker schreef bij mij een zo overtuigende afscheidsboodschap, dat een vriendin me wakker belde, denkende dat ik echt zelfmoord ging plegen.

Dat laatste is dus bij mij niet aan de orde, maar maakt me wel wantrouwiger tegenover social media. Ik heb nog steeds geen idee wie dus overal verspreidde dat ik zelfmoord ging plegen, maar vrolijk werd ik er niet van. Wat te doen? Een heksenjacht in heel mijn sociale netwerk?

Ik weet het niet? Ik heb mijn vermoeden wie het kan zijn, moest het een bekende van mij zijn. Welk belang heeft deze persoon er bij? Ik zou het echt niet weten. Een uiting van jaloezie is het enige waar ik aan kan denken.

En waar moet men jaloers op zijn? Ja, ik heb ondertussen een netwerk met meer dan 1700 mensen. Nee, ik voel me helemaal geen grote ster. Soms voel ik me gewoon Miss Nobody.

Ik schrijf graag. Dat doe ik al sinds 1988 graag. Ik was nog net geen 11 jaar toen de microbe bij mij toesloeg. Was publiceren mijn ambitie? Eigenlijk niet. Ik wilde vooral graag mijn hersenspinsels delen.

Loading full article...