Geheimhouding.

Een paar dagen geleden beluisterde ik een debat van de tweede kamer over geheime missies en speciale operaties. Op de eerste plaats was ik verbaasd hoe dat allemaal in zijn werk ging. Daarnaast was ik al vaker dingen tegen gekomen die blijkbaar onder de pet werden en worden gehouden. Daarvan hebben we al heel wat staaltjes gezien.

Het ging dan echter meestal niet om militaire zaken, waarin het, wel logisch is, dat men kan rekenen op geheimhouding om een missie niet in gevaar te brengen. Soms kan het dan, nadien, alsnog gedeeld worden. Dit geeft je dan wel een beetje inzicht in hoe die dingen gaan.

Nou heb ik niets met deze beroepsgroep, maar bij slachtoffers/overlevers is er ook vaak sprake van geheimhouding, van zwijgen. Men denkt dan, op de eerste plaats, aan de slachtoffers zelf, maar er zijn nog heel wat andere mensen die er het zwijgen toe doen, of moeten doen. 

Een heel andere kant las ik gisteren, is de beveiliging van slachtoffers, jonge kinderen, soms, die op een geheime plaats zitten omdat de dader ze anders misschien iets aan zou kunnen doen of laten doen. Als iets dergelijks fout gaat, en zo'n adres toch uitlekt, dan pas, ontdekken wij de wereld die erachter schuil gaat. 

Om mij echt in te kunnen zetten voor lotgenoten van misbruik is het ook, voor mij, wel eens noodzakelijk dat ik zwijg over bepaalde zaken en personen. Dit altijd in verband met de veiligheid voor deze of gene. Vertrouwen, vertrouwelijkheid, loyaliteit en toewijding, spelen een even grote rol, denk ik.