gewoongaby

· 11 Sep 2022

Follow Following

Genderidentiteit

verdedigen van vrouwenrechten,

Ga naar primaire navigatie
Ga naar hoofdinhoud
Ga naar primaire zijbalk
Ga naar voettekst
Fair Play voor vrouwenFair Play voor vrouwenMenu
U bent hier: Home / Gastberichten / Een brief aan de vrouw die mij een TERF . noemde
Een brief aan de vrouw die me een TERF noemde
10 december 2017door


We vonden deze geweldige brief op Mumsnet en vroegen de auteur om toestemming om te delen. Het is krachtig en moet gehoord worden.

Aan de vrouw die tegen me schreeuwde dat ik een dweper en een terf en een hatelijke transfoob ben voor het verdedigen van vrouwenrechten,
Over tien, vijftien jaar vraag ik je om me te herinneren.
Denk aan mij als je je eerste baby hebt en je wordt tijdens je zwangerschap een bevallende persoon genoemd, een zwangere persoon, en je voelt je een beetje ontmenselijkt en je zou willen dat ze je gewoon een vrouw noemden, een moeder, omdat dat is wat je bent. Maar ze zijn niet toegestaan, omdat het illegaal is om te zeggen dat alleen vrouwen zwanger kunnen zijn en kunnen bevallen.

Denk aan mij als je bevallen bent en je je kwetsbaar en bloot voelt en je echt een vrouw naast je wilt die begrijpt wat je doormaakt en in plaats daarvan is je verloskundige een zes voet man met stoppels in een jurk en je weet dat hij geen vrouw, maar je mag er geen bezwaar tegen maken, zelfs niet als je onderzocht moet worden en je wilt gewoon dat een vrouw het doet, maar je weet dat je niets mag zeggen, want dat zou haatzaaien zijn, ook al schreeuwt je lichaam nee.

Denk aan mij toen je bejaarde moeder, die gek geworden is door dementie, naar een verzorgingstehuis gaat en te horen krijgt dat haar verzorger, Susan, een vrouw is, omdat je vroeg dat ze alleen door vrouwen werd verzorgd. En zelfs in haar verwarde gemoedstoestand weet ze dat Susan een man is, en je weet dat Susan een man is, maar je kunt er geen bezwaar tegen maken, en ze moet Susan toestaan ​​haar intieme zorg uit te voeren, want bezwaar maken zou haatdragende taal zijn.

Herinner me als je dochter huilend thuiskomt van school, de dochter die de afgelopen vijf jaar heeft getraind om de beste atleet in haar klas, haar school, haar district te zijn, ze huilt omdat Lucas in haar klas, een van de snelste jongens, heeft besloten dat hij zich voorlopig als een vrouw identificeert en mag dus meelopen in haar race, en ze weet dat het niet uitmaakt hoe hard ze traint, hij zal haar altijd verslaan, en ze kan nu alleen maar hopen op een zilveren medaille. Of brons, als er nog een Lucas is.

Denk aan mij als je 's avonds laat naar het toilet gaat, misschien in een bar, en er is niemand anders in de buurt, en er komt een man binnen, hij heeft een baard en draagt ​​een spijkerbroek en een shirt, en de manier waarop hij naar je kijkt, lijkt vreemd , en je voelt je bang en onrustig en bang dat hij je pijn zou doen. Maar je kunt hem niet uitdagen, want als je dat doet, zal hij zeggen dat hij een vrouw is en evenveel recht heeft als jij om op dit toilet te zijn, een plek waar je je jaren geleden misschien veilig zou hebben gevoeld.

Denk aan mij als je gaat voor een promotie, voor een bestuursfunctie op het werk die bestemd is voor een vrouw. Je hebt er uren in gestoken, je hebt zo hard gewerkt, je weet dat je het verdient. En de positie gaat naar Lola, die tot vorig jaar een 50-jarige man was. Lola zal nooit iets onhandigs doen, zoals vrije tijd nodig hebben om baby's te krijgen, of om te gaan met gezondheidsproblemen waarmee u als vrouw te maken kunt krijgen, zoals endometriose, borstkanker, PND. Lola is een vrouw net als jij, en je bedrijf is blij dat ze hun quotum van vrouwelijke leden in het bestuur hebben bereikt.

Herinner me toen je op het nieuws las dat misdaadstatistieken voor vrouwen die verkrachting en moord plegen toenemen, en dat vrouwen nu een veel groter aantal verkrachtingen en moorden plegen dan toen je een tiener of een jonge vrouw was. En je weet dat deze 'vrouwen' mannen zijn en dat de statistieken niet kloppen, maar dit aanvechten zou haatzaaien zijn. Denk ook aan mij, wanneer deze vrouwelijke verkrachters worden opgesloten met kwetsbare vrouwen in vrouwelijke gevangenissen en niet kunnen ontsnappen, omdat het uitdagen van de aanwezigheid van de vrouwelijke verkrachters met penissen in de gevangenis met hen haatzaaien zou zijn.

Remember me when your son comes home from school and says that he’s learned at school that you can change sex and that some girls have penises and some boys have vaginas and that his teacher said that because he likes playing with girls and dolls that maybe he is really a girl in the wrong body. And you think, no, you are just my wonderful, unique, son, and you were born in your own body. Remember me when a few months down the line the teacher calls you in and says she’s concerned that you are not validating your son’s identity and that she’s noticed you are still referring to him by the name you so carefully chose for him when he was born, and calling him a boy, when he is actually a girl, and that she doesn’t want to have to involve social services but she’s worried she might have to if you continue to misgender your son and deny his real identity. And you know that she will, because it’s happened before in a school near you, and you are afraid.

In this brave new world that you helped to create, look around for your transactivist friends, your lefty male allies, the ones you stood beside and yellled ‘terf, transphobe, bigot’ with, with you shouting the loudest, because you wanted to show what a good ally you were, how inclusive, how progressive. Where are they now? Why, they are where they always were. Benefitting from the patriarchy. Enjoying the new, improved version of it that you helped them to build by crushing the resistance from the women who spoke up for their rights. This has all cost them nothing; it has made the world a better, easier place for men. It has cost you and your sisters who campaigned with them for virtue cookies, everything.

And me? I’ll be where I’ve always been. Fighting for your rights. Fighting to undo the damage.

I’ll have your back, as I always have done.

by CR



Fair Play For Women needs your help to keep going. Please support our crowdfunder.







Share
Tweet
Share
Filed Under: Guest posts, Silencing women
Primary Sidebar
Categories
Biological sex
Children
Gender Identity
Male violence
Scottish GRA reforms
Silencing women
Policy guidance
Our materials
Our factsheets
Our short films and animations
Our memes
Our research
Our latest articles
Sport policy: do we need more evidence?
UK Sport is recommending Inclusive Employers, whose report for British Triathlon was biased and wrong
Rugby Union and Rugby League do the right thing
Levelling down: How asking the wrong question led to bad sport policy
Penny Mordaunt claims “I’ve never supported self-ID”
Archives
Archives
Select Month
Footer
Prisons, crime and protecting women
The facts about transgender prisoners
Prisons timeline – how did we get here?
Karen White & prison review
Sex attacks in female prisons
Refuge shelters deeply worried
How do women in prison feel about sharing with transgender prisoners?
Can you believe what you read about sexual and violent crimes?
The judicial review of prisons policy
Factsheets
Sport and the human body
Biological sex differences
Chromosomes, sex and gender
Sport policy – what now for UK sports?
Guidelines for single-sex sport policy
The science and statistics behind the transgender debate
Safeguarding in sport still matters
Male inclusion leads to female exclusion
What you can do
Making policy and the law
The Equality Act 2010 and women’s rights
GRA reform
Advice and guidance for policy makers
Changing room policy advice
What can I do now?
Onderneem actie: zeg NEE tegen het binnenlaten van Sex Self-ID via de achterdeur.
Publieke opinie over de spanning tussen vrouwenrechten en trans-eisen
© 2022 · Fair Play voor vrouwen

Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring te verbeteren. We gaan ervan uit dat u hiermee akkoord gaat, maar u kunt zich afmelden als u dat wilt. Lees verder