Helaas zie ik de laatste tijd weer enorm veel filmpjes van kinderen en mensen die worden gepest.. ik wou een boekje open doen over hoe dat er vroeger voor mij uitzag, en wat er toen gebeurde met mij..

toen ik nog jonger was (basisschool tijd) was ik heel erg vaak ziek en kon daardoor ook vaak niet naar school. Maar op de momenten dat het wel kon, probeerde ik er alles aan te doen om langer thuis te blijven.. school was nooit leuk voor mij, en ik had er dan ook altijd een enorme pest hekel aan..

ik was anders dan anderen, en dat hadden veel kinderen door. Mijn moeder maakte mijn eigen kleding, ik had geen merk kleding dus stond vaak daardoor al buitenspel.. ook was ik wat dikker dan alle andere kinderen uit de klas, hier werd ik ook altijd op gepakt. En toen ik in groep 3 zat moest ik een bril dragen, dat maakten het voor veel kinderen helemaal compleet..

Waarom gebeurd dit bij mij, ben ik dan zo anders? 

ik heb mij dat erg vaak afgevraagd en ik was altijd bang dat er iets mis was met mij.. ik probeerde zo onopvallend mogelijk te zijn, en probeerde mezelf helemaal te verstoppen in iets wat ik niet ben.. ik wou geaccepteerd worden en wou graag meespelen met de rest. Maar als je steeds door je meester of juf in het spel gezet word omdat ze je niet meteen mee wouden laten doen, voelde het alleen maar geforceerder.. en de kinderen zagen dat ik mij steeds vervelender begon te voelen, en daar werd dan ook altijd op ingespeeld.. hoe ouder ik werd, hoe harder het gepest werd.. het begon met uitschelden en belachelijk maken, maar er kwam al gouw fysiek contact.. er werd aan mijn haren getrokken, er werd pootje gehaakt, ik ben geslagen met (harde) plastic schepjes, er werd op mij gespuugd, dingen werden afgepakt, en in de ergste gevallen ben ik bedreigd met een zakmes en werd zelfs gezegd dat ze mijn moeder iets zouden doen! Ik werd steeds banger en wist geen raad meer. Er werd mij ook wekelijks verteld dat ik mijn mond dicht moest houden, anders zou er iets heel ergs met mij gebeuren.. er was al zo veel gebeurd dat ik allemaal horror scenario's in mijn hoofd haalden en wilden gewoon niet meer leven..

Is zelfmoord mijn enige optie nu?

na een aantal jaar te zijn gepest werd ik heel erg depressief.. niks was nog leuk of mooi en zag nergens meer het grappige van in.. het enige waar ik mij enigszins een beetje veilig voelden was thuis, maar dat werd ook steeds slechter.. ik vertelde mijn moeder niet wat er aan de hand was, en zei probeerde mij (uit liefde) met macht en moeite naar school te krijgen. Ik voelde een enorme druk en veel onbegrip waardoor ik mij thuis ook niet fijn voelde.. ik zag geen uitweg meer, maar ik moest en zou weg gaan van deze gemene aarde.. ik heb op meerde momenten geprobeerd om er een einde aan te maken.. ik heb geprobeerd mijn hoofd te hard te stoten, maar dat deed alleen maar heel erg veel pijn.. ik heb toen een overdosis pillen geslikt, maar werd gewoon weer wakker.. daarna heb ik met een mes in de keuken gestaan en was bijna van plan om mijn polsen open te snijden tot er iets doordrong.. ik zag iets over het hoofd.. mijn familie en met name mijn moeder. Mijn moeder heeft het niet makkelijk gehad en ze deed altijd zo ontzettend haar best om het mij naar mijn zin te maken, ze was er altijd voor mij en laat altijd elke dag weten hoeveel ze van mij houd. Ik dacht bij mijzelf: misschien ben ik met een reden wakker geworden na de overdosis..? Misschien is dit nog niet mijn tijd? 

Loading full article...