Gesloten jeugdzorg, en daarna?

Het is nu vijf voor twaalf. Over een week is Pepijn, mijn zoon met MCDD dan echt 18.5 jaar precies en dan is er niks meer. Geen opties meer.
Pepijn verblijft in de gesloten Jeugdinstelling het Anker in Harreveld. Hij zit daar op een groep met veel structuur en strakke regels. Dit heeft hij echt nodig. Naast zijn MCDD ( een stoornis in het autistisch spectrum) heeft Pepijn diabetes type 1.
De diabetes is vlak voor zijn tweede verjaardag ontdekt en veel ziekenhuisopnames volgden. Pepijn leerde hier gelukkig wel dat papa en mama soms niet bij hem konden zijn. Later werd dat ons verweten, dat hij niet sterk aan ons zou hangen en makkelijk met vreemden meeging.

Maar ja, dat is jeugd. En dan? Al ruim een jaar zijn Jeugdbescherming west, Horizon Harreveld en wij aan het zoeken naar een passende vervolgplek. Waar Pepijn kan krijgen wat hij nodig heeft, waar ze hem dat beetje liefde en aandacht willen geven, waar ze niet bang zijn voor een jongere die gedragsproblematiek vertoont, gekoppeld aan een psychiatrische stoornis.

Helaas heeft Pepijn een ietsjes te hoog IQ. Hij zit boven de norm van 80. Daarom komt hij niet in aanmerking voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.

Afwijzing na afwijzing volgen elkaar op. De ene instelling wil wel maar mag niet, de andere laat hem op komen draven terwijl ze al weten dat hij daar niet geplaatst kan worden. Wat is er mis met mijn zoon? Hij is in basis een hartstikke lieve, slimme jongen. Hij kan best veel als je hem maar strak begeleid. Ja, hij heeft een stoornis, maar daar kan hij niks aan doen.