Get up to Africa, dirty stinks!
Whoever scares or gets angry about my title will understand how I felt yesterday. After a drizzy start of the day, the sun had broken through. We got on the bike, my daughters and I. It smelled of spring. We kicked the dike with a headwind. We ate bread on a bench and listened to the rippling water. We stopped by a lawn. I got a daisies necklace. “Before Mother's Day, Mom.”
We had fun to have a story of my youngest. We drove through the woods and made up an exciting story. Take turns a phrase. We came back in town and passed a playground. “Can we?” Yes, of course. I took a book out of my bag and looked for a bench in the sun. It got busier in the playground.
“Rot on to Africa, dirty stinks! This playground belongs to us! You don't belong here!” Children aged twelve, a few years older than mine. They're trying to finish my daughters off the climbing frame. And that doesn't matter softly. “Rotting stinkerds! Go back to your home country! Dirty poo color!” My youngest cries, the eldest strikes. I'll be with them in a few steps. Ferocious.
Two girls and a boy get off their feet fast. Timide is the remaining group looking at me after my tirade. “We didn't know you were their mother, ma'am.” Yes, that happens to me more often. That's why I regularly witness dirty racist talk. Not always by kids, by the way. It worries me for the future. Now I can stand up for them. Later they will have to do it themselves.
ook als je in een situatie leeft waarin racisme de dagelijkse kost is, zie je het vaak in die kinderen terug.
het is dan ook beangstigend dat dit voorkomt. gelukkig was je er bij en kon je optreden. maar het gaat je niet in je koude kleren zitten vind ik.
zulke dingen zetten je tot denken.
Lieve Erika, wees trots op jezelf, maar vooral, laat je kinderen weten dat zij het waard zijn om er te zijn, dat ze van zichzelf moeten houden en anderen niet moeten haten om wat er gezegd of gedaan wordt. Boven alles moet zij beseffen dat hun belagers tekort schieten, niet jouw kinderen!
Ik denk dat jouw kinderen heel wat beter zijn dan dat tuig. Sorry maar ik heb er echt geen ander woord voor. Mag toch echt hopen dat de meeste Nederlanders niet zo zijn. Meis wees zuinig op jouw kids en ik hoop met heel mijn hart dat ze hier tegen bestand zullen zijn voor nu en in de toekomst.
Heel goed dat je er een blog over geschreven hebt. Liefsxxx
'Waar gaat het naar toe..' ' ..Verschrikkelijk dat we tegenwoordig..' 'Dat dit nog steeds gebeurt anno 2017..' '..hoop dat dat clubje raddraaiers hun lesje geleerd hebben' etc. etc.
Lieve Adoptiemam, het enige dat nieuw is in NL aan het verschijnsel dat jij beschrijft, is dat de cadeauverpakking van huichelachtige schijntolerantie en de feestelijke strik van pseudo-vriendelijkheid er af zijn!
Ter illustratie:
Toen mijn man en ik in NL gingen studeren, zat XRD (xenofobie, racisme, discriminatie) nog in cadeaupapier:
'Jullie zijn niet zo heel erg donker' (pseudo-compliment)
'Als ze allemaal waren zoals jullie, hadden we hier geen problemen' (pseudo-compliment 2)
'Gaan jullie straks je land helpen opbouwen?' (lees: jullie rotten toch wel weer op?)
Dit was in 1968-1972!
Toen mijn man als kind een jaar in NL verbleef, vanwege de promotie van zijn vader, had hij op de basisschool het koosnaampje 'Chocolaadje'.
Dit was in 1955!
Welkom in de wereld van de grote mensen!
Ze leren op school andere alles, en waarschijnlijk zijn de ouders ook geen lief heb ers van getinte mensen maar wauw op deze manier..
Vind het een fantastisch optreden! Pluim verdient alleen jammer dat het nodig is..
Hopelijk blijft het niet bij dromen van een wereld waar alle mensen kunnen samenleven...
Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen...
Bedankt Ronald voor jou stuk hieronder. Mijn eerste reactie was inderdaad ook kwaad worden om wat er gebeurd, maar je hebt in mijn ogen gewoon gelijk. Hoe vaak zeggen puber's dit soort dingen en als je ze persoonlijk en alleen erop zal aanspreken, is dat helemaal niet meer wat ze denken.
En voor de andere met de opmerkingen over de opvoedingen. Schuld geven aan de ouders, ja makkelijk gezegd ... wie is nou elke minuut en seconde bij zijn kind en vooral puber? Ik voed mijn kinderen zo op, dat iedereen gelijk is en waardevol, maar heb ik ook invloed op hun als ze samen zijn met andere en erbij willen horen? Hoe vaak pas jij je aan als het gaat om erbij te horen. Kinderen die jarenlang zelf slachtoffers waren en opeens een mogelijkheid hebben gevonden om bij een stoere groep te horen, ze zien soms geen andere keuze dan om net zo hard mee te doen.
En verder je kunt de andere niet veranderen, maar wel je eigen sterk maken. Je kind inderdaad leren, dat andere soms moeite hebben met gelijk zijn en dat ze vaak niet eens weten hoe waardevol iemand kan zijn.
Waar zitten de ouders met hun opvoeding?
Dit kan niet meer
Waar gaat het heen?
Wat een vreselijk nare ervaring voor je dochters!
Het enige dat helpt is om alsmaar weer met elkaar het tegengeluid te laten horen , de stille minderheid is veel groter dan de hard schreeuwende racisten en haters die de waarheid verwarren met de mening van diegene die het hardst schreeuwt