#gevoelsjournaal #blog #clax #verhaal #corona #afstand #regels #ziek


GEVOELSJOURNAAL


Goedemorgen lieve mede-gevoelslezer. Wederom een stralende en zonnige dag. Weinig te klagen over hoe moeder natuur zich van haar beste kant laat zien. Het 'licht' is aangezet. Kunnen wij vanmiddag wellicht weer heerlijk de tuin in.


Gisteren de bloemetjes buiten gezet met deze binnen te halen. Onze Coop heeft ook altijd plantjes en aanverwante 'leukigheidjes'. Die heb ik dus flink geplunderd. Geen behoefte of noodzaak aan (grote)tuincentra.
Zo kan het ook en ik mijd grotere mensen massa's. Het anderhalve meter voor en achter begrijpt men, dat links en rechts schijnt nogal eens lastig te zijn. Gisteren was ik een dorp verderop voor wat specifieke dingen. Nu, dat doe ik dus niet meer. Men sjeest links of recht rakelings langs je heen. Natuurlijk zeg ik daar wat van, want wat iemand met de eigen gezondheid wil is één, daar wil ik geen nadeel van ondervinden.

Klant: 'Ja maar heel even'...waarop ik zeg: 'wat begrijp jij niet van anderhalve meter áltijd? 'Ja, maar ik ben niet ziek'.
Dat kun jij niet weten of bewijzen en dat was geen criterium! De klant: 'U kunt er wel langs ga ik helemaal hier staan'.
Nee mevrouw ik heb alle tijd ... wij immers allemaal. Ik wacht gewoon netjes tot u klaar bent. Dus ik ben verder regelmatig 'dwars' geweest en heb regelmatig mijn clax (zie foto) dwars in het gangpad gezet, de vuile blikken negerend.
Dan dwingen wij het maar af. Al begrijp ik niet waarom ze geen éénrichtingsverkeer invoeren. Zou veel 'moeite' schelen.


En goede les, ik blijf bij de les in eigen dorp! Dan maar iets minder van dit of dat, wij komen niet om van de honger.
En hier houdt men zich keurig aan de regels.


Hoe bevallen jou de regels?


Pas goed op jezelf en elkaar!


Knuf MJ