Gevolgen van Het Leed dat Pesten heet.

Ik was 15 maanden oud toen ik een bril kreeg. En op dat moment was ik er blij mee! Er ging een wereld voor me open. 

Eenmaal op de lagere school werd het hulpmiddel waar ik zoveel plezier van had een nachtmerrie. 

Mijn bril in combinatie met mijn verlegen en ontzettend gevoelig karakter maakten mijn lagere schooltijd tot een hel! Ik werd niet geaccepteerd door een groot deel van mijn klasgenoten, en werd dagelijks getreiterd en gepest. Gevolg was onder andere dat ik thuis een moeilijker kind werd. Ik wilde 's avonds niet naar bed, want de volgende dag moest ik weer naar school. Ik durfde op school niets tegen de pesters te beginnen dus ik had thuis een grotere mond. Maar ook was ik vaak in mezelf terug getrokken en stil. 

In de zesde klas van de lagere school moet je de CITO toets maken. En daarna kies je naar welke vervolgopleiding je gaat. En daar kwam het eerste gevolg van het leed dat Pesten heet. Op dat moment besefte niemand wellicht wat er aan de hand was. Maar ondanks een HAVO / VWO advies, koos ik voor een LHNO opleiding. Waarom? De werkelijke reden was niet dat ik te lui was om te leren, of niet anders wilde. Nee de werkelijke reden had alles met mijn pestkoppen te maken! Ik werd namelijk met name door de jongens uit mijn klas gepest, meisjes deden nog redelijk normaal, dus ik koos instinctief voor veiligheid. De veiligheid van een school waar vrijwel geen jongens naar toe gingen. Het LHNO (Huishoudschool) was voor mij een vluchtweg uit de pest-ellende. 

Op dat moment is het gelukt, en heb ik het pesten achter me kunnen laten. Inmiddels had ik ook contactlenzen in mijn ogen gekregen, mijn bril verbannen van mijn gezicht ... en alleen thuis als niemand anders me kon zien zette ik die nog op. Maar de gevolgen van het leed dat pesten heet zijn daar helaas niet gestopt. Want mijn karakter, wat toch al vrij verlegen was, is tijdens het pesten nog verder gevormd. En niet in positieve zin, ik ben ontzettend gevoelig van mezelf, en daar is in de lagere school jaren een ontzettend groot minderwaardigheidscomplex bovenop gekomen. Onzekerheid, Angstig, Teruggetrokken, Gesloten. Geen leuke dingen in elk geval. 

Na die Huishoudschool staat je weer een keus te wachten, want je moet daarna nog naar een beroepsopleiding! En wederom kwamen al mijn oude angsten, die ik vier jaar had onderdrukt, naar boven. Ik wilde Journalistiek studeren, of een Grafische opleiding volgen. Voor beiden kwam ik ten eerste niet direct in aanmerking omdat ik een TE lage vooropleiding had. Dat was de eerste keer dat ik tegen een groter gevolg van het pesten aan liep. Maar ook de angsten die ik onderdrukt had, die weer naar boven waren gekomen. Ik was bang om weer een school te moeten kiezen, want zo'n 'veilige haven' als het LHNO zou ik niet meer vinden. 

Om een lang verhaal kort te maken, ik heb ook toen weer een verkeerde keus gemaakt. Ik ging naar een tweejarige schakelopleiding waar ik uiteindelijk maar één jaar heb afgemaakt. Daarna ben ik gaan werken via diverse uitzendbureaus. Maar hetgeen ik graag had willen doen, dat is er nooit van gekomen ... 

De angst, het gebrek aan zelfvertrouwen, de onzekerheid, heeft mij vele keren overwonnen. Het heeft mij vaak tot 'foute keuzes' gezet. Het allergrootste gevolg is dan ook dat ik nu zonder werk, zonder inkomen thuis zit, en ook geen uitzicht heb op een goede baan. Ik heb door mijn angsten, door mijn verleden mijn CV 'verpest'. En moet maar zien hoe ik de brokstukken aan elkaar kan lijmen ... 

Nu ben ik bijna 46, en pas sinds één jaar durf ik met bril op mijn neus naar de winkel te gaan. Ik heb me altijd geschaamd voor mijn bril door het pesten. Ik heb mezelf altijd minder gevonden als een ander. Ik was niet goed, ik was niet mooi, ik was lelijk, en ik was dom. 

Pas de laatste jaren begin ik in te zien dat het toch anders is, en weet ik waar die gevoelens hun oorsprong hebben. Maar de jaren dat ik me zo heb gevoeld, en vooral de jaren waarin het mij zo is ingeprent door de Pestkoppen uit mijn verleden hebben mij wel getekend.