Leijpark013

@leijpark013 · 19 Oct 2022

Follow Following

Gewone barnsteenslak Leijpark013

Gepubliceerd door Thierry P. Dinjens  ·

  ·
In het Leijpark woont een kleine slak, die een doodnormaal slakkenleven zou kunnen leiden, ware het niet dat zij belaagd wordt door een nietsontziend roofdier. Het begint allemaal bij de Gewone barnsteenslak. Ze leeft aan de waterkant, niet in het water en knaagt graag aan riet en algen. Ze ademt door longen dus ze kan zich niet in het water begeven. Haar huisje is zo dun dat het zonlicht erdoorheen schijnt, precies zoals dit gebeurt bij barnsteen (fossiele hars van naaldbomen).
Dit alles klinkt allemaal heel onschuldig, maar dat blijft helaas niet zo. Want daar is de grote boze wolf in deze idylle: een parasitaire zuigworm met een hele lange Latijnse naam, voor de liefhebbers: Leucochloridium paradoxum.
Deze zuigworm heeft één doel voor ogen: in het darmkanaal van een vogel terecht komen. Alleen daar kan de zuigworm zich voortplanten. Echter, dit is nog niet zo makkelijk. Zelfs de kleinste vogel is nog steeds vele maten groter dan de zuigworm, dus de worm pakt het anders aan. Wat zij doet is een barnsteenslak opzoeken. De larven infecteren de tentakels van de barnsteenslak. Op deze tentakels staan de ogen van de slak. Door de infectie kan de slak haar tentakels niet meer intrekken, maar dat is niet het ergste. De larven gaan bewegen in de tentakels en door de opvallende groene banden en de beweging vallen de tentakels ontzettend op. Vogels worden onmiddellijk aangetrokken en hebben weinig moeite om de onfortuinlijke slakken op te peuzelen.
Hier echter begint heeft de zuigworm op gewacht. De worm gaat zich voortplanten in de cloaca (de vagina en endeldarm ineen bij vogels). Als de vogels poepen of eieren leggen komen de eitjes van de zuigworm naar buiten. Als zij in het water terechtkomen (en dat kan al regenwater zijn) dan zwemmen zij in de richting van andere slakken die op hun beurt weer geïnfecteerd worden. En zo vergaat het helaas veel barnsteenslakken.
Nu zijn er ook slakken die niet gepakt worden door vogels. Er zijn er altijd een paar die toch ontsnappen, maar ook hier heeft de roofzuchtige zuigworm iets op gevonden. De larven in de tentakels van de slakken bewegen zo wild dat uiteindelijk de tentakels gewoonweg openbarsten. Zo bevrijden de larven zich van deze slak en gaan doodleuk op weg naar een ander slachtoffer. Ik moet wel een nuance geven: een enkele barnsteenslak kan in haar leven honderden eieren leggen. Ondanks de wrede manier waarop zij aan hun einde komen door toedoen van de zuigworm, is het wel een natuurlijke methode waarop zij binnen de perken worden gehouden.  De Gewone barnsteenslak die voor de lens van Henk de Winter kwam is nog een jonkie. De volwassen slak van tweeënhalve centimeter groot worden, wat voor Nederlandse begrippen een behoorlijke slak is. Laten we hopen dat dit kleintje uit mag groeien tot een sterke stoere dame, die alle zuigwormen het nakijken geeft. Mijn stem heeft ze!

#leijpark013 #gewonenbarnsteenslak