Ik ben altijd gefascineerd geweest in verschillende soorten genieën. Hoe wordt iemand een genie? Is dat een aangeboren talent of is het een eigenschap die men langzaamaan doorheen zijn levenscyclus zich meester maakt? Om aan mijn grenzeloze curiositeit te voldoen heb ik mij voor lange tijd verdiept in de biografieën van de verschillende grote mensen. Hierbij een aantal voorbeelden: Steve Jobs, Jimi Hendrix, Stephen Hawking, John Lennon enz.
Zuiver vanuit een praktische invalshoek, hebben ze gemeenschappelijke kenmerken die men kan aanleren om iemand in een genie te transformeren? En indien wel welke dingen kan je als mens doen om zich in die richting te kunnen begeven?
In wat volgt zal ik de gemeenschappelijke karaktereigenschappen en gewoonten uiteenzetten die mij opgevallen zijn. Dit tijdens het lezen van biografieën en bekijken van verschillende documentairefilms over de creatieve genieën uit de verschillende tijden:
- Discipline en doelgerichtheid:
Beatles spendeerden duizenden uren aan het oefenen op hun instrument en in de kunst van het zingen. Ze stonden ermee op en gingen mee slapen, ze waren bij wijze van spreken gemarineerd in hun creatieve discipline. Datzelfde geldt ook voor Jimi Hendrix die doorheen de dag altijd zijn gitaar bij zich had en oefende erop los. Wanneer hij eten voorbereidde of van de ene kamer naar de andere wandelde had hij zijn instrument vaak mee. Het is dus iemand die heel veel tijd investeerde in zijn gitaarspel en op die manier uiteindelijk tot een geniale muzikant heeft geschopt. Dit is in elk geval mijn eigen idee over Jimi, ik vind dat hij valt onder de categorie van geniale mensen (op de manier waarop ik bedoel in deze blog). Over Steve Jobs en Stephen Hawking kan ook gezegd worden dat zij voortdurend bezig waren met hun eigen vakgebied en onvermoeid door hamerden om beter te worden in wat ze deden.
Als kind speelde ik vaak met een vergrootglas. Ik had soms pyromanische trekjes om dingen in de fik te steken en spendeerde mijn vrije tijd met dit ‘nobele doel’. Het principe waarbij je een vergrootglas als een lucifer gebruikt is simpel. Door een perfecte afstand in te schatten dat er ervoor zorgt dat alle energie gebundeld is in 1 kleine puntje kun je doorheen de dingen branden. En als de zon warm genoeg is brand dat puntje een gat in het hout of ander materiaal. Datzelfde principe werd gehanteerd door genieën. Ze bundelen al hun energie in 1 vakgebied en brengen het op een niveau dat veel hoger ligt dan het gemiddelde of middelmaat. Zulke prestatie en innovatieve kracht kan volgens mij tot stand komen door uren en uren te spenderen met het perfectioneren van je ‘ambacht’ (schrijven, gitaarspelen, zingen, sport enz.)
- Ze waren trouw aan hunzelf.
John Lennon was John Lennon omdat hij gewoon John Lennon was. Hij probeerde die niet te zijn maar volgde zijn eigen intuïtie. Hij wilde spelen en zingen, dus dat is ook wat hij deed. Destijds had hij veel kritiek gekregen door zijn omgeving. “John gitaar is leuk maar je gaat jezelf er niet mee kunnen financieel redden”, “John je hebt geen toekomst en gaat niet zo ver schoppen in je leven” enz. Demotiverend allemaal nee? Toen konden ze nog onmogelijk weten dat die jongeman wereldberoemd zou worden. Ik wil niet beweren dat je geen inspiratie mag opdoen van de andere mensen hoewel het van wezenlijk belang is dat je jouw eigen intuïtie en dromen volgt los van de omgeving. Dat is wat mij opviel bij geniale mensen, ze deden wat ze graag deden en gaven hun vrije tijd er gewillig voor op.
- Hun productiviteitsniveau was ontzettend hoog
Onlangs heb ik iets heel interessants gelezen in het boek genaamd “Het kan ook anders” dat werd geschreven door Adam Grant. Volgens Grant waren vele grote uitvinders enorm productief. Het aantal meesterwerken is te herleiden naar de grootte van hun productiviteitsniveau. Wat wil ik hiermee zeggen? Simpelweg gezegd je schrijft 300 muziekstukken of blogs en er gaan misschien stuk of 3 ‘meesterstukken’ of ‘meesterblogs’ tussen zitten. De mensen gaan uiteindelijk vooral hebben over de 3 geslaagde meesterstukken en waarschijnlijk minder oog hebben voor de overige 297 waar je als een bezetene aan gezwoegd hebt. Zo is het ook vaak gegaan bij de grote genieën, ze waren enorm productief en hoe productiever hoe meer meesterwerken. Dus als je er stuk of 100 schrijft zal er misschien 1 tussen zitten (volgens die logica dan). Einstein was zo iemand, hij was bezig met veel te schrijven en verschillende ideeën maar slechts een fractie van dit alles werd zeer populair. Over de overige wordt er zelden gesproken. Dit werd omschreven in dat boek en het principe is ook toegepast geweest in mijn eigen leven. Op mijn stage niet zolang geleden moest ik films maken over een muziekgroep. Mijn productiviteitsniveau was enorm hoog (in mijn ogen dan) ik had op 4 maanden tijd 20 filmpjes in elkaar gestoken. Twee of drie van die 20 filmpjes werden gezien als mooi en origineel, ze hadden ook veel views gekregen. De overige 17 films werden ook wel goed gevonden maar in vergelijking met die 2 andere filmpjes bevonden ze grotendeels in de schaduw.
- De meeste genieën waren heel kritische en autonome individuen
Ze dachten voor hunzelf en namen de verantwoordelijkheid op voor hun eigen leven. Ze behielden ook vaak hun eigen standpunt onder de druk van de maatschappij en plooiden minder vaak of zelden naar de opinie van de grote massa. Het is juist door dat eigenschap dat vernieuwing of innovatie tot stand kan komen. Want een nieuw idee naar voor te brengen riskeer heel vaak om gebombardeerd te worden door de druk van het bestaande ideeënstelsel uit de maatschappij. Neem nu bijvoorbeeld Paulo Coehlo met zijn roman ‘De Alchemist’. Dat boek werd vele malen geweigerd door de uitgevers vooraleer men besloot om die toch te verkopen. Het werd uiteindelijk een fenomenaal succes en beïnvloedden veel mensen wereldwijd. Datzelfde geldt voor het boek genaamd ‘Zen En De Kunst Van Het Motoronderhoud’ geschreven door Robert Maynard Pirsig. Het boek was ook vele malen geweigerd (door meer dan 100 uitgevers) en behoort vandaag de dag tot de klassiekers.
Het feit dat iets niet meteen wordt aanvaard of een positieve reactie krijgt betekent nog niet dat de mensen het niet graag lezen. Het kan afhangen van de verschillende factoren en bovendien waren die mensen vooruit op hun tijd en juist daarom onvoldoende naar hun waarde geschat. Ze waren ook soms excentriekelingen (Zowel Paulo als Robert hebben beiden kennisgemaakt met de psychiatrieafdeling).
- Ze waren doorzetters
Zoals ik al reeds had verteld werden zowel Paulo als Robert vaak geweigerd. Maar desondanks bleven ze het proberen en uiteindelijk was het hun gelukt. Dat dynamiek heb ik in verschillende boeken gezien. Vele vernieuwers en briljante mensen werden vaak verkeerd begrepen en moesten veel tegenslagen verwerken. Wat hun onderscheid van iemand anders is de wilskracht en intentie om niet op te geven als hun intuïtie en visie duidelijk en helder laat weten dat het een juiste ding om te doen is.
- Vaak transformeerden ze hun leed in productiviteit
Ergens in de jaren 90 was er een kleine jongen aan het spelen in een appartement dat zich op 49ste verdieping bevond. Een kuisvrouw opende een raam en vergat die meteen weer te sluiten. Kleine jongen wilde leunen op het raam en viel uit dat gebouw wat resulteerde in een doodsongeval. De vader van het jongetje was een bekend muzikant genaamd Eric Clapton. Hij was sprakeloos en sloot zichzelf op na dit incident, hij maakte muziek en zong. Dagen na elkaar om verbijsterende leegte en pijn te kunnen verwerken en een plaats te geven. In dat rouwproces kwam een muziekstuk genaamd ‘Tears in Heaven’ (luister naar de tekst).
Dit is slechts een van de voorbeelden dat ik had gelezen. Vaak hadden de muzikanten of uitvinder een moeilijk moment, aandoening, psychische pijn enz. En ze wisten het om te zetten in creatieve uitingen en op die manier hun emoties en gevoelens te verwerken. Met ander woorden als je iets ergs meemaakt probeer dan in plaats van in zelfmedelijden te verdrinken of naar de fles te grijpen een andere aanpak. Zie wat de energie van dat gebeurtenis zal doen aan je creatieve werk. Natuurlijk is het voorbeeld met Eric Clapton behoorlijk extreem, maar we hebben allemaal wel tegenslag of pijn. En het zou interessanter zijn om daar iets creatiefs van te maken in plaats van iets destructiefs.
- Transformatie van seksuele energie in creativiteit
Ik ben meerdere bekende mensen tegengekomen die hun seksuele drive wisten te beteugelen en in plaats van fysieke een creatieve uitlaatklep gegeven. Met verbijsterende resultaten tot gevolg. In plaats van overmatig aan seks te doen, en je energie op constante basis op die manier te uiten kan je het ook omzetten in productiviteit. Begrijp me niet verkeerd ik ben geen ‘celibataire monnik’ en ik maak er geen propaganda over. Wat ik hier wil zeggen is om in plaats van telkens naar seksuele bevrediging te streven (in welke vorm dan ook) kun je ook opteren om het op een andere manier te gebruiken. Ik heb het zelf persoonlijk gedaan en het werkt heel effectief. Je wordt productiever door minder zich minder met seksuele en meer met creatieve bezig te houden. Hierover heb ik al een blog gemaakt (‘Transmutatie van seksuele energie in productiviteit, wilskracht en creativiteit’) en zal dus hierbij laten.
Besluit
Genieën hebben bepaalde eigenschappen, karaktertrekken en gewoonten die ze onder andere vormen tot wie ze zijn. Volgens mij is genialiteit va nature aanwezig in iedereen en is dus geen luxeproduct dat gegeven wordt door onze producenten (‘ouders’). En door bepaalde dingen te doen en eigenschappen in je persoonlijkheid voor een stuk te hervormen. Kun je de sleutel krijgen die de deur opent tot jouw eigen bron van creativiteit. Natuurlijk gaat niet iedereen geniaal zijn in dezelfde ding. Dat is juist het mooie eraan. Men krijgt bepaalde ‘skills’ en aanleg dat kan verder ontwikkeld en geperfectioneerd worden. Ik ben bijvoorbeeld van nature heel creatief iemand, maar laat mij aan een auto sleutelen of electreciteitslamp vervangen en het zal een moeilijke klus worden. Krijg ik daarentegen cameramateriaal en middelen dan ben ik zeker om in korte tijd deftige tot mooie films in elkaar te kunnen steken. En dat geldt volgens voor iedereen, we zijn allemaal wel goed in iets. En de kunst om te ontdekken wat dat iets is en daarin je tijd te investeren.
De tijd tikt genadeloos voorbij en elke dag, week en maand beweeg je in de richting van het graf. Daarom is de tijd wat mij betreft de meest waardevolle bezit dat we hebben. De vraag komt uiteindelijk neer op hoe ga je met die tijd om?
