Gewoontjes....? Vanuit het andere perspectief (deel 2)
De hele nacht heb ik er wakker van gelegen. Ze is gisteren niet op komen dagen. Ze heeft misschien mijn briefje niet gelezen. Ik had het onder de deur doorgeschoven, maar achter die deur had een hond liggen te grommen. Heeft hij het wellicht verscheurd? Het moet haast wel. De woorden op dat briefje hadden haar anders zeker geen ruimte gegeven om het te negeren. Ik had ze zorgvuldig uitgekozen, om haar vooral ervan te laten doordringen dat ze beter kon verschijnen op het aangegeven tijdstip: gisteravond, exact half acht.
Precies een half uur later heb ik haar gebeld. Haar even laten weten dat ik er wel was, en toen maar weer opgehangen. Zij heeft wellicht ook wakker gelegen vannacht. Wrang grinnik ik bij die gedachte.
Nu gaat ze eraan geloven. Haar straf voor het niet gehoor geven aan mijn oproep mag ze niet ontlopen. Maar ik neem geen enkel risico, ze zal me niet ontsnappen.
