Ghana, een studiereis.
Wederom vraag ik mijzelf af waar ben ik nú weer mee bezig,… een studiereis naar Ghana?!
Is mijn leven zonder Afrika niet turbulent genoeg? Doe ik niet genoeg aan Edukans@home and @work met alle spanningen van dien?Ik zak achterover in de leuning van mijn bank en begin het op een rij te zetten. Wààrom doe ik dit?
Een flink aantal jaren gelden ben ik van vele baantjes als invalkracht pedagogisch medewerker door heel Amsterdam naar een vast contract in Amsterdam Oost en later in West gegaan. Het was een zwaar bestaan. Vele verschillende diensten op verschillende werkgroepen. Van Amsterdam Zuid-oost achter dikke gesloten deuren met tralies maar met druk bezochte Surinaamse barbecues waar mijn bijnaam al snel ‘Kaas’ werd. Wat ik overigens erg grappig vond. Waar mensen aan mijn haar en mijn velletje plukte omdat blond in combinatie met bruin worden als bijzonder werd gezien. Waar ik werd uitgenodigd door een 15 jaar jongere Surinamer om mee naar huis te gaan. “Hellen, jij bent een vrouw en ik ben een man, kom mee naar mijn huis.” Mijn reactie was niet erg handig. Ik moest zo hard lachen dat ik van mijn kruk viel. Het PatriciaPaaij tijdperk is niet aan mij besteed. De jonge man in kwestie was beledigd, maar na een paar gezellige diensten met goede gesprekken over voetbal was het leed geleden. Mijn vriendin collega vroeg later of ik geen spijt had. Hij had immers een goddelijk lijf. Jawel, zei ik, maar zijn pinknagel was wel heel erg lang. Te lang.
