De gemiddelde mens heeft een sterke drive om de dingen in het leven zèlf te doen. ‘Ik kan het zelf wel’, hoor je een kleuter soms al tegen zijn ouders zeggen als die hem willen helpen. Dat zit dus gewoon in de mens. En voor christenen is dat ten diepste niet anders.

Als christen gaan we eigenlijk op herhaling in alles wat we als kind geleerd hebben. We horen en zingen dat we ons vertrouwen op God moeten stellen. Maar hoe vaak verwachten we niet dat God ons helpt op onze manier? En toch… dan ken je God niet! Hij geeft ons niet altijd wat wij vragen, maar wel wat goed voor ons is. De uitdaging voor de christen is om dat in te zien, te doorgronden.

Zeker tegenwoordig houden velen de oortjes van hun mobieltje in. Het werkt als een koptelefoon, die ervoor zorgt dat we niets vanuit onze omgeving meer horen. Ook christenen gaan teveel uit van hun eigen gedachten en wat goed is in hun eigen ogen. Het vertrouwen op God komt daarmee in praktijk ernstig onder druk te staan.

Aan de andere kant zijn er ook veel christenen die alles helemaal aan God overlaten. Geestelijk als ze zijn verwachten ze keer op keer dat God een prachtig - of zo je wilt overheerlijk - konijn uit de hoge hoed tovert. Een oplossing voor elk probleem in hun leven.

In de Bijbel lezen we een verhaal over een wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Het gaat over een groot (en bekend) wonder dat Jezus deed.

Als mens zijn we geschapen naar Gods beeld. God zoekt een persoonlijke relatie met de mens en daarom geeft Hij ons gaven en talenten. Hij maakt gebruik van de middelen die Hij ons gegeven heeft. Zo ook de vijf broden en de twee visjes, die de jongen daar op die grazige berghelling bij zich had.

In de Bijbel lezen we een verhaal over een wonderbaa Het was menselijk gezien een kleine bijdrage. Maar door het aan Jezus te overhandigen, werd het ruimschoots voldoende voor een maaltijd voor duizenden mensen. De jongen stelde zijn vertrouwen op God en staat in de etalage met een eervolle vermelding in het meest gelezen Boek allertijden, de Bijbel.

Kortom, op God vertrouwen is Hem alles in handen geven, ook al lijkt het nog zo klein. De oplossing van onze problemen is een soort samenwerking tussen God en mens. rlijke broodvermenigvuldiging. Het gaat over een groot (en bekend) wonder dat Jezus deed.

Is God dan een presentator van een moderne tv-show? Heeft Hij altijd zijn boordenknoopje netjes dicht? Is Hij altijd achter de coulissen keurig geschminkt door de dames met hun poederdoos?

Of is Hij als een locomotief, die alle christenen als wagons achter Zich aantrekt, op weg naar de juiste bestemming? Is dat dan een uiting van vertrouwen op God?

Daar geloof ik allemaal niets van. Ik ben ervan overtuigd, dat God wil en zal voorzien in de noden van Zijn kinderen. Maar Hij weet beter dan de mens zelf wat het beste is voor hem of haar. Hij weet ook wat ieder van ons zelf beschikbaar heeft. Als christenen dat aan God overgeven in vertrouwen dat Hij er iets moois van maakt, dan is dat de samenwerking in de relatie die ook God voor ogen heeft.

Dan snijdt God opnieuw een stuk van de taart af, pakt de taartschep en zegent ons met meer liefde en meer kracht. Dat is hoe ik het in alle fasen van mijn leven heb ervaren. Dat vertrouwen is ook wat ik iedere medemens van harte gun. Ik hoop dat ook jij je door God zult laten leiden om meer en meer in jouw bestemming te (gaan) leven.

Dit is een bijdrage in de schrijfuitdaging van Hans van Gemert van deze maand met tien steekwoorden.

Deze blog is overigens sterk geïnspireerd door de Bloghop, die ik tegenkwam in de Facebookgroep Christelijke bloggers. Het thema is: Vertrouwen.

#vertrouwen #christenzijn #wieisGod #bloghop #schrijfuitdaging