Waar was God de afgelopen 1,5 jaar in mijn leven?
Er is veel gebeurd in mijn leven de afgelopen 1,5 jaar. Soms vragen mensen zich af waar God is, als de dingen in hun leven anders lopen dan zij zelf hopen of verwachten. Maar ik zeg: God was heel dichtbij. Wat zeg ik? Hij had de regie in handen.
Een paar punten op een rijtje:
· Gebrek aan inkomsten, uitmondend in een bijstandsuitkering en uiteindelijk in een prima bij mij passende nieuwe baan.
· Verlies van onze kater, die 15 jaar deel van ons leven was. En natuurlijk de entree van twee nieuwe katten – een broertje en zusje – afgelopen zomer. Ook kwamen hier diverse digitale vriendschappen (vooral op Facebook) uit voort.
· Vertrek uit de kerk, waar we 13 jaar deel van uitmaakten, en een hartverwarmende nieuwe start in een andere kerk.
· Het overlijden van mijn vader, vandaag precies een jaar geleden. Hier kwam een vriendschap uit voort met de bewoners – destijds kopers – van mijn oude ouderlijk huis. Wedergeboren christenen, die ons regelmatig gesteund hebben.
Je merkt al, dat ik nogal wat positieve gevolgen van de in eerste instantie negatief lijkende gebeurtenissen heb weten te traceren. Hier zie ik Gods hand in. Daarom zeg ik ook: Hij had de regie in handen.
Waren al die ‘negatieve dingen’ Gods plan?
Dat geloof ik niet. Ik geloof niet dat God de mens in problemen brengt. God wil immers het goede voor ons. Al kunnen sommige dingen wel als beproeving aan de mens voorgelegd worden.
Maar… God keert het kwade ten goede. Elke aanval van de tegenstander – ook wel satan of de duivel genaamd – kan een bron van enorme overwinning zijn voor Gods kinderen. Christenen kunnen profiteren van de wet van de ommekeer.
Net zoals Jezus Christus aan het kruis op Golgotha verslagen leek, maar er op de derde dag – met Pasen – met de overwinning, met de lauwerkrans, de zegekroon vandoor ging. Hij liet satan met lege handen achter. Zelfs de sleutels van het dodenrijk zijn op hem veroverd. De dood heeft niet langer het laatste woord. ‘Dood, waar is uw angel?’ is een radicaal doeltreffende vraag in dit opzicht.
Vanuit die wetenschap, op grond van dat geloof kan ik positief blijven vertrouwen. Ook al is dat niet altijd eenvoudig.
Rond het overlijden van mijn vader
Mijn vader had al een paar jaar eerder kunnen sterven. Hij ging mentaal snel achteruit, toen mijn broer en schoonzus een zwangerschap aankondigden. Dat stopte het proces van achteruitgang voor een paar jaar. Hij kon nog genieten van zijn kleinzoon en daar zijn wij heel dankbaar voor.
Het afscheid in het ziekenhuis – en later ook in het hospice – was goed. We konden in alle rust afscheid van mijn vader nemen. En ook de rouwplechtigheid was ‘af’. We hebben hem kunnen herdenken zoals hij was. Samen spraken Rachel en ik het In Memoriam uit, ieder op onze eigen manier, en elkaar sterk aanvullend en aanvoelend.
Er is nu een jaar voorbij en ik merk, dat die ervaring een enorme berg rust in mij gecreëerd heeft. En aangezien God de Schepper, de Creator, van alles is… en Zijn kinderen ook rust beloofd als zij daarom vragen, zie ik ook hier Gods hand, Gods aanwezigheid in.
