In het donker

'Mag ik eens mee de hond uitlaten in de avond?' Dat mocht vorige week een keer, maar dat bleek géén succes. Naja, het uitlaten op zich was geen probleem, maar wat daaraan vooraf ging was een soort van strijd. Ik maakte Amelie (zij vraagt er het vaakst om) wakker om half twaalf. Ik had verwacht een aangenaam verrast meisje te zien, helemaal in haar nopjes eindelijk eens buiten te mogen lopen in het donker. Bedrogen kwam ik uit: er werd geen lief klein engeltje wakker, maar een enorme draak. "Ja en???? Waarom moet je mij wakker maken?" "Dat had je gevraagd... Je wou zo graag eens mee in het donker, dus ik maak je nu wakker daarvoor." "Ik wil helemaal niet mee naar buiten!" "Ook goed, ga maar weer lekker slapen, wijffie." "Ik wil helemaal niet slapen! Maar waarom maak je mij wakker? Ik heb niets gevraagd!" "Het is al goed..., slaap lekker, moppie." "Ik ben helemaal geen moppie... En ik wil helemaal niet slapen! Ik mag toch nooit mee naar buiten!" (Aaaaargghhh!!!) "Je mag nu mee naar buiten, daar maak ik je voor wakker." "Nou, dan ga ik me maar aankleden, maar niet omdat ik dat wil, want ik wil helemaal niet. En ik wil ook niet slapen!!!" "Is goed..., wat jij wil..." "Ik mag nooit wat... En ik wil ook helemaal niets!" Buiten ontdooide ze en vrolijk kwam ze vertellen wat ze allemaal gezien had onderweg. Haar ochtendhumeur op de late avond was gelukkig weg - zo konden we toch nog gezellig een bakkie warme chocolademelk drinken. Ik nam me voor na die avond haar nooooooit meer wakker te maken! Maar ja..., de vraag om mee te mogen in het donker bleef herhaald worden. Vanavond was het een soort van oudejaarsavond: het spul mocht opblijven - wél allemaal op hun eigen bedje, met een schermpje erbij en een lekkere lolly. Zo hadden wij ook nog even een uurtje rust in huis... Om half elf was het dan eindelijk zo ver: Casper mocht gaan piemelen en kakken en alle kinderen mochten mee. Drie met een zaklampje, één met een nachtlampje en één met een camera. Het was een uitdaging om het enthousiasme in te dammen: allemaal hadden ze wel wat te vertellen en te vragen - het liefst over de stem heen van de ander. Maar hé, al wonen er hier niet zoveel mensen, we houden wél rekening met elkaar. 'Ssssssht! Zachtjes praten...' Het lukte, want ze willen dit graag allemaal nog een keer: morgen het liefst! En als opblijven niet mag, of ik ze dan wakker wil maken. Ik vertel nog maar niet dat dat absoluut niet gaat gebeuren..., want dan vrees ik voor vijf x een ochtendhumeur op de late avond... #opblijven #broerenzussen #franseplatteland #opdeboerderij #honduitlaten #avontuurlijkeuitjes #alshetavondis #lichtinhetdonker #gezelligheid #aveyron #zuidfrankrijk #boerenleven