De Thailand connectie deel 2
Douwe Postuma zit met zijn twee meter vijf op een veel te klein stoeltje achter zijn bureau. Hij is met z’n team nu al ruim een jaar bezig een bende van vrouwenhandelaren op te rollen. De wand in de briefingruimte hangt vol met foto’s en teksten met verbanden. Zijn team bestaat uit vier specialisten op het gebied van mensenhandel. Gerard Kool, een oude rot in het vak en bijna met pensioen, Tessa de Nooy een nog jonge hond net van de politie academie en Youri de Winter een kei met computers en data. Douwe zelf wordt "de bijter" genoemd. Als hij een spoor te pakken heeft laat hij nooit meer los. In dat jaar hebben ze een berg aan informatie verzamelt en lijkt dat ze nu gaan scoren. Een meisje is ontsnapt uit de sexclub waar ze moest werken en heeft zich gemeld bij de politie
Taeng is anderhalf jaar geleden naar Nederland gelokt met de belofte dat hier een aardige man op haar zat te wachten. Ze had zelfs een foto gekregen van haar toekomstige echtgenoot. Een grote blonde man met helder blauwe ogen keek haar lachend vanaf de foto aan. Al haar vriendinnen waren stinkend jaloers geweest. Ze droeg de foto altijd bij zich.
Op het vliegveld was een man die zijn vrouw zelf kwam ophalen en zij mocht met hem meereizen. Er waren nog twee meisjes die ook de hoofprijs hadden gewonnen en ook met hem mee mochten naar het verre Nederland. Ze huilde van verdriet voor het afscheid van haar familie en huilde van geluk als ze aan de blonde man dacht.
Na 12 uur vliegen was ze eindelijk op Schiphol. De man in het vliegtuig was heel aardig geweest en ze had nog even kunnen slapen. Maar nu was ze er. Over een klein half uurtje zou ze voor het eerst kennis maken met de blonde man die natuurlijk op haar stond te wachten. De man met wie ze reisde had alle paspoorten en liet ze allemaal bij de douane zien, dat duurde even want er leek iets aan de hand te zijn. Eindelijk mochten ze door de schuifdeur. Ze keek om zich heen maar zag nergens de grote blonde man van de foto en ook geen mannen voor de andere vrouwen die net zo opgewonden waren als zij. Er kwamen twee figuren op hen af, die namen de paspoorten van de man over en wij moesten mee in een grote donkere auto. Na een hele tijd rijden kwamen ze bij een huis en werden in een kamer zonder ramen gestopt. Er lagen drie matrassen op de grond en in de hoek stond een emmer met wc papier ernaast en een kannetje met water. Meer niet. Ze huilden alle drie en wilde de kamer uit maar die was afgesloten. Ze bonkten en gilden maar er kwam niemand.
Uitgeput viel ze toch even inslaap.
