Weer on the road en nu naar weer een Nederlandse camping De Vuurplaats. 220 km over deze niet al te beste wegen is best wel inspannend. Als ik uitstap begin ik eerst eens even met mijn spieren los te gooien. Keertje door de knieën en even uitrekken. Zo ik ben er weer. Ik word ontvangen door John die hier al zo'n 10 jaar met zijn vrouw deze camping beheert. Alles keurig netjes. Ik ben speciaal in een keer doorgereden omdat morgen, dan is het zondag, dus als je dit leest minimaal een week geleden, John iets organiseert. Hoe zal ik het noemen, excursie? In ieder geval gaan we met acht personen een Roemeens Orthodoxe kerkdienst meemaken. In een prachtig kerkje zijn het de vrouwen die op hun knieën beeltenissen kussen en ook apart van de mannen staan. Kijk maar even in de video.
Aansluitend lopen we 4 km naar een nonnenklooster waar we de lunch nuttigen. Het zaaltje zit vol met mensen die aan lange tafels supersnel hun eten naar binnen werken en het lijkt wel een wedstrijdje wie er weer als eerste buiten staat. John vertelt dat er hier geen eetcultuur is. Eten naar binnen en wegwezen.
Het is maandag en ik hoe is het mogelijk alweer naar een Nederlandse Camping maar eerst nog een paar, laat ik zeggen bezienswaardigheden bezoeken. Dit is het gebied van de vele kloosters en die moet je gewoon gezien hebben. Als eerste ga ik naar Moldovita Monastery en ik ben alweer niet alleen. Het is nog een toer om Sprintertje een goed plekje te geven maar het lukt toch. Ik loop terug naar het klooster en word in het Nederlands aangesproken door wat blijkt de chauffeur/begeleider van een Bolderman reis naar Roemenië te zijn.. Ik hoor dat die reizen al snel volgeboekt zijn. Het is dan ook best interessant als een eerste kennismaking met Roemenië. In de kerk prachtig bewaard gebleven fresco's. De Boldermanreizigers stappen op open karren voort getrokken door paarden en ik rij naar een eierenmuseum. In dit museum staan honderden beschilderde eieren gemaakt door de kunstnares Lucia Condrea. Wat een precisie werk is dat. Ik heb gezien hoe dat gaat, ze doet ongeveer vijf uur over een ei. laag voor laag met speciale inkt en was. Ik dacht eerst wat moet ik daar nu maar het was echt de moeite waard.
Weer buiten is daar een kerk en ik ga even kijken. Wat denk je is er net een uitvaart aan de gang. Wat ik al van John van de vuurplaats gehoord had maak ik nu mee. Iedereen zit aan lange tafels te eten of eigenlijk ze zijn net klaar en ik word gewenkt om te komen. Krijg een soort rond brood in een plastic zakje in mijn hand geduwd en word meegetroond naar de voorkant van de kerk waar de pas ontslapene want zo heet een dode hier de eerste veertig dagen, wachtend op het eeuwige leven. De priester prevelt allerlei gebeden en de familie of kennissen hangen wat verveelt op de banken tegen de kerk. Ik maak een praatje met een wat oudere man en begrijp dat de pas ontslapene een oud iemand is en dat het wel goed is zo. Buiten staat een open kar met twee paarden ervoor klaar en daar wordt de baar opgelegd waar ook allemaal broden aan hangen en in processie met valse trompet muziek naar de laatste rustplaats gebracht.
In het volgende en voorlopig het laatste verslag uit Roemenië bezoek ik waarschijnlijk nog een paar kloosters, het vrolijke kerkhof en ben ik op een hele bijzondere camping waar ik weer een beleef je droom video mag maken. Tot dan.
