Via een mooie route vanaf de Zwarte Zee kust beland ik aan de Donau delta. De camping is bij een pension en heeft een zwembad. Zo makkelijk als het hier gaat heb ik nog niet meegemaakt. Een van de serveersters heeft een dubbelfunctie, ze is ook receptioniste voor de camping. Nu is dat niet zo’n zware baan want het gaat als volgt. Kan ik hier twee nachten staan met mijn Van?
Alleen?
Ja.
Zoek maar een plaatsje, als je weggaat merk ik het wel. Toilet is bij het zwembad en douches ook. Geen papieren invullen of paspoort laten zien gewoon zoek maar een plekje.
Het is een kleine camping en ik zie een mooi plekje naast drie Roemeense caravans. Die naast mij staat heeft een NL sticker op de achterkant. Alle deuren staan open maar er is niemand. Ik doe de gebruikelijke dingen. Luifel uit, matje neerleggen, stoel , tafeltje en tafel plaatsen hè hè, O ja, ik vergeet de Lpg gasfles en de Cadac safari chef nog. Dan is daar het heilige moment. Alles geïnstalleerd en dan eerst een biertje. Normaal is dat heerlijk maar nu word ik bekeken. De bewoners van de buurcaravans zijn er weer. Bij de achterste caravan zitten drie vrouwen gezellig te kletsen. Naast mij zitten de drie mannen en die zitten maar te gluren en elkaar aan te stoten. Ik verplaats mijn stoel maar zodat ik het niet zie. Als die vrouwen nu zaten te staren was het toch anders geweest, dan was ik er eens goed voor gaan zitten. Mijn biertje was niet te drinken, deze had ik gekregen van die Griekse gezellige man in Dodoni, Griekenland, hij had het zelf gebrouwen maar dit bier leek wel azijn. Ik sta op om een gewoon gekocht biertje te pakken en zeg naar de mannen, bunâ ziua, dat betekent goede middag. Het ijs is gebroken en ze komen direct naar mij toe. Helemaal leip van de Sprinter. Binnen kijken en of hij niet te koop is. Nee dus. Ze pakken hun stoeltjes en komen gezellig bij mij zitten. Een spreekt aardig Engels dus we kunnen best wel communiceren. Twee hebben een uit Nederland geïmporteerde caravan. Natuurlijk krijg ik tips waar ik allemaal moet gaan kijken. De volgende ochtend gaan zij weg maar we nemen nog even hartelijk afscheid. Leuk he.
Ik blijf nog een dagje en ga met de een boot de Donau Delta op. Tien Roemenen en ik ben de elfde passagier. Door de Biesbosch varen bootjes met een klein motortje hier hangt er een 100 pk motor achter en we racen dan ook de delta in. Plotseling stopt de boot, we dobberen rustig langs het zomerhuis van Ceaușescu. We zijn alweer een stuk verder als ik dat pas door heb, op de terugweg maar een foto nemen. Het gebied is natuurlijk een stuk groter maar de Biesbosch is zeker zo mooi. Ook hier merk ik weer de gastvrijheid, een van de dames heeft een grote doos vol met abrikozen en druiven. De doos gaat regelmatig rond en je moet gewoon pakken.
Ik weet natuurlijk dat bij zoveel water veel muggen zijn. Maar zoveel? Nu ben ik opgegroeid in Haarlem en Haarlemmers worden muggen genoemd. Ik denk dus collega’s, ja mooi niet. Ze proberen mij van alle kanten aan te vallen. Nu heb ik nog een sterke troef in handen in de vorm van een tube DEET. Dik insmeren en daar hebben deze dames, ja dames, die zuigen n.l. het bloed onder je nagels, sorry huid weg, niet van terug. Een tweede optie is naar binnen gaan en alles hermetisch afsluiten. De aanvallen duren maar een uur of twee. Als het eenmaal donker is blijven er nog maar een paar volhouders over. Voor ik naar bed ga nog even de DEET eraf wassen onder de koude douche bij het zwembad. Voordeel is weer dat op dit tijdstip het terras leeg is en dat is in mijn blote niksie toch wat makkelijker douchen.
Morgen ga ik verder naar de modder vulkanen 
maar daarover volgende keer meer.
