The broken bottles

Na weer een paar dagen vrij staan is het weer de beurt voor een camping. Het wordt wat eentonig maar ook dit was weer een bijzondere weg en ik kom uit op een soort, ik vertrek camping maar dan van een Engels paar. Er is een heerlijk groot zwembad en alles is op zijn Britisch geregeld.. Het is een naar beneden aflopende camping met stroken gras waar je dan je kampeermiddel neer kunt zetten. Er viel en valt nogal wat regen en het gras ziet er erg zacht uit. Ik besluit om maar op het bovenste stuk te gaan staan. Beneden is wel mooier dan sta je naast een mooi zonnebloemveld maar “voor de zekerheid”. De eerste nacht regent het weer zoals de Engelsen zeggen Cat’s and dog’s en helaas komt de ervaren al twintig jaar camper rijdende Jan net niet boven. Zijn banden maken een keurig kuiltje in het groene gras. Maar hulp is nabij in de persoon van Nick de campingboss. Hij zet zijn Jeep ervoor en trekt hem er wel even uit, tenminste dat denkt hij. Nick maakt nog mooiere en diepere kuilen in het heilige gras. Hij heeft de echte Engelse kalmte, even een telefoontje en daar komt een vrouwelijke medewerker in haar Lada Niva aan. Ze maken nu een treintje van drie en ja hoor, Jan kan er vandoor. Anderen die ook op die manier stonden hebben de camper in de middag vast op het grindpad gezet, alweer voor “de zekerheid”. ( de titel van de film moet Niva zijn)

 voor meer video's kijk op passionfilm

De wandelaars en/of fietsers onder de lezers kennen vast wel de app, Wikiloc. Hier staan duizenden wandelingen en fietstochten op. De routes worden gemaakt door de leden. Er staat een route op vanuit de camping van iets meer dan acht km. Leuk om te doen. De route was gemaakt in mei 2016. Het eerste stuk was saai en niet prettig. Hij gaat over een stuk weg die pas geasfalteerd is en dan rijden ze direct als gekken. Lekker een keer geen gaten kun je goed planken. Voor de wandelaar niet echt prettig, alert blijven. Dan mag ik na het dorpje waar de route doorheen loopt het veld in. Das mooi denk ik en stap lekker door, niet gerekend op al het water dat gevallen is. Net zoals de camper van Jan kom ik ook steeds dieper te zitten in de doorweekte klei. Diepe plassen en bijna onbegaanbare paden. Maar dat mag de pret niet drukken want ik krijg er zoveel voor terug. Lopen door zonnebloemvelden, paadjes met blauwe, gele en rode bloemen. Wat een voorrecht om zo hier te mogen lopen. Bijna op het einde moet ik volgens de route linksaf naar de camping maar waarschijnlijk stonden er toen geen zonnebloemen want ik moet dwars door dat veld en dat is gewoon te dicht, daar kan ik echt niet doorheen. Ik moet er omheen en zo komt er een km bij. de video die ik ervan gemaakt heb is misschien iets te lang maar er staat zo’n bloemenpracht in dat ik hem niet korter kon maken. Het is alleen jammer dat je de geuren niet ruikt.

 voor nog meer reisvideo's kijk op PASSIONFILM