Maar weinigen kennen hem bij zijn echte naam, Barend-Jan Bot, iedereen noemt hem Slome. Hij was al twee keer schuin kijkend langs het smoezelige winkeltje gelopen maar durfde er niet binnen te gaan. In de advertentie stond het zo mooi: Ben jij het solo zijn beu? Dan heb je nu 99% kans op een fantastische relatie. Kom bij ons langs en we vertellen je er alles van. Dat was twee slapeloze nachten geleden. Normaal loopt hij in een grote grijze trainingsbroek die lekker over zijn vetrollen blijft hangen maar nu heeft hij zijn oude pak uit de mottenballen gehaald. Het is nog even een klus om de broek dicht te krijgen maar met de adem in lukt het net.

Nu loopt hij hier in de Krommesteeg en denkt, waar begin ik aan.

Hij verzamelt nog een keer moed, zucht diep en opent de deur. Een enorme zoemtoon verraadt dat er iemand binnen komt. Er is niemand in de winkel en een beetje verloren kijkt hij om zich heen. In de winkel staat alleen een gebeeldhouwde tafel en twee rode pluche banken. Er hangen allemaal posters aan de muur van exotische oorden waar prachtige vrouwen in minuscuul textiel zich tegoed doen aan een cocktail. Slome krijgt het er warm van. Na een paar minuten die wel uren lijken is er nog niemand op het geluid afgekomen. Hij doet de deur nog maar eens open en dicht en weer die zoemer.

Van achter komt een vrouw met een rood hoofd die haar korte rokje nog even glad strijkt. Kan ik u helpen meneer?

Eh ja, ik zag die adver…….

U bent het alleen zijn beu, valt ze hem in de rede. Nou dan bent u helemaal goed hier. Ik roep de baas even, die kan u er alles over vertellen. Neemt u maar plaats op de bank, kopje koffie? En zonder zijn antwoord af te wachten verdwijnt ze weer naar achteren.

Slome schrikt op uit zijn gedachten als hij de zware stem hoort. Een zonnebank gebruinde getatoeëerde sportschool man met een glimmend kaal hoofd staat voor hem. Goede morgen meneer, ik hoor dat u op zoek bent naar een relatie. Dan feliciteer ik u dat u hier bent binnengekomen. Wij zijn……en zo praat hij maar door.

Slome denkt waar blijft mijn koffie nou maar durft het niet te vragen. Wat de man allemaal ratelt ontgaat hem volledig tot hij opeens tienduizend euro hoort. Eh, wat, tienduizend euro?

Ja het is misschien veel geld maar dan heeft u ook wat, zoals ik al zei, een prachtige vakantie, een prachtige vrouw en dat alles inclusive.

Slome begint nu echt te zweten. Hij trekt zijn jasje uit, bij z’n oksels lijkt het springtij. Hoe kom ik in Godsnaam aan dat geld. Het lijkt wel of de kale man zijn gedachten kan lezen want hij zegt fluisterend, als dat geld een probleem is heb ik misschien wel een oplossing. Mag ik je zeggen? Praat wat makkelijker. Intussen komt Denise, het meisje met de korte rok binnen met eindelijk de kop koffie. Eh, Denise, ik vertel net aan meneer dat er een andere manier is om aan de tienduizend te komen. Kan jij er wat meer over vertellen?

Natuurlijk het is heel eenvoudig. Je vliegt naar Bangkok en daar aangekomen kijk je of je een klik met een van de vrouwen hebt. Je hoeft absoluut niet bang te zijn dat er niet iemand is die bij je past. Hier in Nederland hebben we ook cliënten die niet zo’n vakantie kunnen nemen maar wel graag een Thaise vrouw willen. Omdat jij dan toch weer terugvliegt kun je net zo goed een paar vrouwen begeleiden die al voor een man in Nederland gekozen hebben. Jij houdt de paspoorten bij je en zorgt dat ze veilig op Schiphol landen.

Maar de douane hier dan, die zien mij aankomen met vier vrouwen.

Dat is geen probleem. Jouw vrouwtje vindt het allemaal nogal eng en jij hebt aangeboden ook een paar vriendinnen mee te nemen die een paar maanden jouw lieffie kan ondersteunen.

De wat trage hersencellen van Slome maken overuren. Het klinkt heel aanlokkelijk. En een vrouw en dan ook nog voor nop. Maar om nou met nog drie vrouwen naar Nederland terug te gaan.

Meneer, hoort u wat ik zeg?

Eh, nee ik geloof het niet.

Wat vindt u van ons voorstel.

Nou op zich lijkt het mij wel wat. De veelzeggende blik die Denise en de kale man elkaar toewerpen ontgaat hem.

Oké, ik doe het zegt hij met hakkelende stem. Hoe werkt het eigenlijk daar met die vrouwen?

O, heel eenvoudig, wij zijn daar zo goed ingevoerd en hebben zo’n goede naam dat er zeker 100 vrouwen op een wachtlijst staan die dolgraag met een Nederlandse man willen trouwen.

Da’s mooi. Dus ik heb ze voor het uitzoeken?

Ja dat is wel zeker. Je moet wel even een papiertje invullen, ook wij moeten ons aan de regels houden. Even naam, adres, leeftijd, beroep en als u dan onderaan tekent vullen wij de rest wel in.

Slome doet wat hij moet doen en tekent hiermee zijn………….

Denise kijkt het ingevulde formulier even na en glimlachend zegt ze, dat is dan voor elkaar. Wij gaan aan de slag voor je en laten zo snel mogelijk weten wanneer je kunt vertrekken. Zorg jij dat je paspoort niet bijna verlopen is dan kan er niets meer mis gaan.

Slome trekt zijn jasje weer aan geeft Denise en de kale man een hand en gaat met hangende schouders de deur uit. Een soort gevoel van als je in de wachtkamer van een tandarts zit overvalt hem. Hij fietst eerst maar naar zijn stamkroeg om een stevige borrel in te nemen.

(wordt vervolgd)

Dit verhaal is geschreven in het kader van de schrijfuitdaging zomer 2018

https://yoo.rs/hansvg/blog/schrijfuitdaging-juli-2018-1530383103.html?Ysid=77504