In de stilte van de ochtenddauw,
Strekt de horizon zich uit, oneindig en trouw.
Verken ik de grenzeloze ruimte,
Waar nieuwe ideeën en dromen ontstaan vanuit mijn hart.

Met elke stap die ik zet,
Ontdek ik een wereld die op mij wacht.
Een wereld vol wonderen en mogelijkheden,
Die mij uitnodigt om te verkennen, te groeien en te stijgen.

In de dans van de wind en de zon,
Voel ik de roep van het onbekende, dat begon.
Ik strek mij uit en mijn hand voelt de warmte,
Een warmte die mijn hart heeft veroverd, die mij laat leiden.

Geen grenzen, geen beperkingen in zicht,
Alleen eindeloze ruimte, puur en licht.
Ik ga de horizon tegemoet en mijn dromen achterna,
Verder dan ik ooit durfde te denken, ik ben trots op waar ik nu sta.

Madeleine

Loading full article...

10 comments
Heel mooi geschreven Madeleine
De ruimtereis van Madeleine, beschreven in een mooi gedicht vanuit de grond van het hart... ☺
More replies (2)
Een prachtig gedicht over je op het ogenblik staat met je innerlijke verworvenheden
en die reis is je meer dan gegund
wat ontzettend lief, dank je wel!