Een eindeloze reis naar ergens - Stap 147

Midden in het bos stond daar het enorme rode ´monster´, het leek wel gegroeid. Het stond recht op en strekte zijn rug uit. Normaal zag ik haar in het water en bleef een deel van haar lijf onzichtbaar onder de oppervlakte. Maar zelfs als ik dat meerekende, had ik het idee dat zij gegroeid was.

Lang hoefde ik niet te twijfelen. 

"Als jij groeit groei ik mee, ' sprak de draak. ' Ik moet je zeggen dat ik erg tevreden ben over mijn nieuwe uiterlijk het is een stuk vollediger." De stem was helder, hard maar helder.

"Dank dat je bent gekomen," reageer ik.

“Ik ben aan jou verbonden, mijn leven verbonden met het jouwe. Ik sta altijd tot je beschikking, want in jouw leven ben ik een deel van jouw. Dat is de rol die jij me gaf voor je terugkeerde op aarde, dat is de rol waarvoor ik moest sterven. Sterven voordat jij de leeftijd bereikte dat mijn begeleiding nodig zou worden. Alles is voorbestemd, dat weet je. Het hangt af van je keuzes op welke zijde de munt van het lot valt. 

Jou keuzes bepalen de uitkomst van de som. Een som die je voor je geboorte voor je zelf hebt opgesteld. Wees niet bevreesd voor een fout antwoord, die mogelijkheid bestaat niet. Zelfs alle verkeerde keuzes kunnen leiden tot een goede uitkomst. Al wordt de kans per verkeerde keuze wel kleiner.

Vertrouw erop dat je jezelf kent voor je geboren wordt en aan de hand van die kennis de meest voor de hand liggende keuzes kon bepalen. Maar onvoorziene situaties, die keuzes van andere of jezelf teweeg brengen, kunnen elke volgende stap beïnvloeden. Niks ligt vast en alles is voorbestemd.

Het lijkt een contradictie, maar speel er mee in je gedachten en je zult haar logica zien. Je bent ver gekomen, je hebt veel angsten overwonnen. De komende tijd zal een vervolg zijn van deze week. Leer geduld te hebben, want de reis is nog lang. Ook al is de afstand overzichtelijk aan het worden.

Goede plannen kosten tijd en voorbereiding, dus doe niks overhaast. Vertrouw op je vrienden, maar wijs ze voorlopig de juiste weg. Want ook zij willen hun queeste volbrengen wat het ze ook kost. Maar haast zal in deze geen voorspoed brengen. Dadrie mag eerst helen. Cabilah zal leren lief hebben, dan pas zal de tijd om te gaan komen. “

Even keek ik in de diepe zwarte ogen van de draak met pupillen even rood als de schubben op haar flanken. Nu ik haar antwoorden wist, riepen ze enkel weer meer vragen op.

´Vraag nooit iets aan een entiteit of een orakel, hun antwoorden leveren enkel vragen op.´ Het waren wijze woorden die Oniko vaak licht cynisch uitsprak. Ze bevatte een harde waarheid. Want al krijgen wij antwoorden op onze vragen, zij hoeven niet te beantwoorden aan onze vraag. Ze zullen weergeven wat je wil weten, maar bezitten niet te context waarin ze gezien moeten woorden.

Toch was het deze keer helder en alles wees erop dat het nog geen tijd was de stad te bezoeken, ondanks mijn nieuwsgierigheid stelde dit mij ook wel gerust. Het betekende dat wij nog tijd zouden hebben een veilige doorgang de stad in te vinden. Dadrie had uitgelegd dat zij die de stad willen betreden hun welvaren moeten kunnen aantonen. Of ze moeten een brief kunnen overleggen dat ze in dienst zijn van iemand wiens welvaren is aangetoond.

Des te hoger je welvaren des te meer mensen je in dienst mag hebben. Dat zijn de regels. De stad voorkomt zo dat zij overloopt van gelukszoekers en bedelaars. Haar muren beschermen de rijken en hun goederen tegen allen die slechts tot het stof der aarde behoren en niets meer bezitten dan eenvoudige huisraad of minder.

Volgens Dadrie werkt het systeem uitstekend. Er gebeurde weinig vervelende zaken binnen de muren van de stad. Hiervoor betalen haar inwoners dan ook graag de hoge belastingen, die van hen gevraagd worden. Het maakt het alleen lastig om de stad binnen te komen, als je zoals wij helemaal niks bezat.