Een eindeloze reis naar ergens - Stap 148

Die nacht hing er een uitgelaten stemming. Heel anders dan de voorgaande nachten. Zelfs Dadrie, die afgelopen dagen wat teruggetrokken had geleefd was levendig converserend met Numico. Cabilah bereide het eten en zong zacht tijdens haar bezigheden. Ik kwam het bos uitgewandeld met het hout dat ik gesprokkeld had en zag de sterren boven onze hoofden. Ze leken vannacht helderder dan normaal. Ze schitterde en toen viel er één, met een lange staart verdween hij achter de bergwand.

Tekenen van voorspoed, dat stemde mij goed. "Morgen vertrekken we, dat is bekend en ik denk dat iedereen zich daar in kan vinden. De vraag is alleen waar gaan we heen? Mijn meditatie vanmiddag bracht mij tot de conclusie dat de tijd nog niet daar is de stad binnen te treden. Als we de verhalen van Dadrie in ogenschouw nemen zou ons dat ook niet lukken.”

"We kunnen doen wat we eerder hebben gedaan, werk zoeken in de omliggende dorpen en zo een beurs sparen die ons toegang bied," sprak Numico opgetogen.

"Dat had ik ook bedacht, maar de lonen die gebruikt worden zullen ons erg lang bezig houden voor wij vieren een buidel bezitten die voldoet aan de eisen van de stad. Helaas kon ik ook niet met een beter alternatief komen, of we moeten ons bekeren tot diefstal en geweld, maar dan verlaat ik dit gezelschap liever. Maar ik heb vertrouwen, antwoorden komen wanneer de tijd begint te dringen en blijkbaar doet ze dat nog niet,' het viel me op hoe zeker ik klonk.

"Ik heb een vriend, een dag of twee reizen van de stad. Hij heeft een landgoed, ik ben niet geheel zeker of hij te vertrouwen is, maar het is me de gok waard. Als ik het uit ga zoeken en hij blijkt betrouwbaar zal hij ons maar al te graag in dienst nemen. Aangezien hij vrij afgelegen woont heeft hij moeite voldoende personeel te vinden. Hier zouden we een begin kunnen maken aan het noodzakelijke kapitaal. En van daaruit kunnen we plannen maken om meer geld te vergaren.

Maar geloof mij, voor stofvolk, zo noemen de rijken ons, is het lastig zich op te werken. Toch, als we slim zijn en niets uitgeven is het mogelijk. Ook al zal het veel tijd en inzet vergen. Ik weet niet of we die tijd hebben, de legers rukken dagelijks op en met hen de moordende maniakken, helaas heb ook ik geen ander alternatief.'

Cabilah en Numico knikte en keken naar mij: "Het lijkt mij de beste oplossing voor ons voorlopige probleem laten we het erop wagen. Als jij bereid bent om de risico's van verraad alleen te dragen, zullen wij ons uiterste best doen jou in zo'n geval te bevrijden uit hun klauwen."

Aangezien niemand een beter plan had en Dadrie het gebied als enige kende ging iedereen akkoord. Er werd uitgebreid gepraat en heerlijk gegeten die nacht. Het op handen zijnde vertrek boodt ruimte voor allerlei ideeën en verhalen.