Lezer misschien een vreemde vraag, maar stemt u nog? Heeft u het idee dat het ook maar iets uitmaakt?
Was daar ooit die volle jeugdige overtuiging dat uw stem het verschil ging maken. Dat de marionetten, die uiteindelijk op het pluche belanden, daadwerkelijk een beter wereld zouden creëren?
De betere wereld begint bij uzelf en houdt daar tegelijkertijd weer op. Daarbuiten is het vooral allen voor één en hoe meer je hebt hoe minder je geeft.
Het was een verademing weer in een warm bed te kunnen slapen, ook al moest mijn lichaam wennen aan de zachtheid. Ik genoot van elke seconde dat ik wakker lag.
Voorlopig hadden we een veilige haven, Kreytu bleek namelijk alles behalve een sympathisant van de Sikh te zijn. Na de brief onder ogen te hebben gekregen, trok hij zich even terug. Waarschijnlijk werd hij er aan herinnerd dat wat hij bezit uit eenzelfde barbaarse manier van handelen is opgebouwd.
Bij zijn terugkomst heette hij ons nogmaals welkom en bood ons alle steun, die in zijn macht lag. We bespraken politieke ideeën en ik zag de ogen van Kreytu glinsteren wanneer ik sprak over de gang van zaken in mijn dorp.
Uiteindelijk werden we het erover eens dat de zaken niet terug te draaien zijn. Dat we de Sikh zouden moeten overhalen een vredigere middenweg te kiezen. Een weg die niet begint in geweld, maar in vriendschap.
Een weg die volkeren de ruimte laat zich aan te sluiten, een weg waarin iedereen last draagt, maar niemand belast wordt. Het zou een ommekeer worden voor velen. De meesten zouden er baat bij hebben, maar de rijken zullen hun bloedkapitaal niet in hetzelfde tempo kunnen blijven vergaren.
Zij hoeven natuurlijk niet tot de straathonden te gaan behoren, maar een behoorlijk deel hun surreële kapitaal zal direct aan het rijk worden toebedeeld. Zij zal dienen als basis om het nieuw verkregen land te laten delen in de voorspoed van het rijk. Allen waren we voor een rijk, dit zou namelijk helpen onderlinge oorlogen en twisten van hogerhand op te lossen. Het zou de oogst, de handel en kennis voor velen bevorderen.
Het was ons duidelijk dat we een utopie schiepen en dat zelfs als we succes hadden rijkdom en armoede op de straat duidelijk te onderscheiden bleef. Maar we konden die scheidslijn wel verleggen.
We zouden vele levens kunnen sparen, we zouden eigen culturen en waarde in co-existentie met andere kunnen laten bestaan. Het leger zou een bemiddelende rol krijgen. Uiteindelijk zou het een verenigd rijk kunnen worden, met gelijkgezinde staten in en rondom haar. Het zou geen Utopia worden, er zouden immer hekelen punten blijven bestaan. Er zal altijd onrecht plaats blijven hebben, maar wij allen geloofde dat het een vrediger en rechtvaardiger leven zou bieden.
Toch was geen van ons bereid wapens op te nemen tegen de huidige heerschappij. We waren ervan overtuigd dat geweld tot een langdurig, nutteloos lijden zou leiden. Dat het meer levens zou kosten dan dat het op zou leveren.
Het waren mooie gesprekken en ideeën, maar zouden ze ooit werkelijkheid kunnen worden?
We waren er op uit getrokken om de baas van de wereld te leren houden van de wereld. Hem te tonen dat zij niemands bezit is. En als het mogelijk was de slachtpartij, die ik voorzag, een halt toe te roepen.
Nu we zo dichtbij waren leek alles mogelijk en onmogelijk tegelijk. Hoe konden wij de Sikh ooit bereiken? Waarom zou hij naar ons luisteren? Wat konden wij zeggen dat hem zou overtuigen zijn huidige beleid te staken. Het mocht al een wonder heten als we ooit de stad in kwamen. Het gesprek dat Numico had zien plaats hebben, had plaats in een droom en kon voor altijd een droom blijven.
We wisten dat de kans groot was dat het een verloren zaak was waar we voor vochten, maar niemand gaf op. Ieders hart was overtuigd van het nut van onze queeste. Maar wat als al onze ontsnappingen aan de dood toeval geweest waren. Alle dromen en visioenen slechts een zieke spelingen van het lot.
Soms kon ik er niet bij met mijn gedachten, maar meestal wist ik dat wij niet gek waren.
Ga naar het deel 159 van dit online feuilleton. Het verhaal is gebaseerd op regressietherapie, fantasie en levensvragen voor meer achtergronden zie "Waarom ik mijn boek blog".
