Beloftes: mondelinge of schriftelijke toezegging. Toezegging: wat je zegt dat je zult doen.

Beloftes: mondelinge of schriftelijke toezegging. Toezegging: wat je zegt dat je zult doen.

Als ouder heb ik een ding geleerd. Een belofte is heilig. Een belofte uitvoeren kan best enige tijd in beslag nemen, de uitvoering kan best even op zich laten wachten maar hoe dan ook geldt altijd: wat je zegt dat zul je doen. Als ouder ben ik het voorbeeld. Ik moet het niet voorzeggen maar voorleven. Dan ben ik geloofwaardig. Op het moment dat ik dus een belofte maak zal ik moeten nagaan of hetgeen wat ik zeg ook te doen is.

Redenen om in te schatten of dit wel of niet kan kunnen van financiële aard zijn, tijd, haalbaarheid etc. Dus ik kan mijn kinderen wel beloven dat wij dit jaar naar Spitsbergen gaan om het Noorderlicht te bekijken maar dat is financieel niet haalbaar en dat weet ik dus kan ik ze niet beloven dat wij daar naartoe gaan. Eigenlijk is het dus heel simpel nietwaar hoe dat met dat beloven werkt. Ik heb met mijn kinderen de afspraak gemaakt, ze de belofte gedaan dat als ze van groep 8 naar de middelbare school gaan ik een weekendje met het kind in kwestie naar een Europese stad naar keuze ga. Hoewel ik deze belofte ooit gemaakt heb toen "geld geen rol speelde" is het wel een belofte die ik inlos ook al betekende dit de afgelopen jaren dat we met vertraging weggingen. Dit werd ook geaccepteerd want zij wisten dat de omstandigheden veranderd waren maar zij rekenden er ook op dat mama doet wat zij belooft heeft. Dus veranderde omstandigheden zijn geen reden om een belofte niet in te lossen.

Omdat ik mijn beloftes inlos weten zij dat ik verwacht dat zij beloftes die zij maken aan mij ook inlossen. Als ik mijn beloftes niet nakom dan zal na verloop van tijd dit de consequentie hebben dat zij ook niet meer de noodzaak voelen om beloftes die zij aan mij gedaan hebben nakomen. Voor mij betekent dit dat de band die ik met ze heb slecht zal worden. Dat is dan de consequentie, dat is dan mijn straf. Ik zal geen vertrouwen meer krijgen, ze zullen onverschillig worden ten opzichte van mij, en er zal een afstand ontstaan. Ik kan ze straffen voor het niet nakomen van gemaakte beloftes. Maar daar zal ik uiteindelijk helemaal niks mee opschieten, niet als ik mijn eigen beloftes niet nakom. Er zullen mensen zijn die zeggen dat kinderen wel vaker beloftes niet nakomen. Ik denk dat dit dan komt omdat het dan om zaken gaat die zij niet zelf hebben beloofd maar die ze opgelegd hebben gekregen door een ouder. Dat noem je dan geen belofte maar een eenzijdig opgelegde taak. Natuurlijk zul je ze soms moeten herinneren aan de gemaakte belofte maar als dit kan met de beginwoorden "weet je nog waarom je dit belooft hebt" dan zou het eigenlijk goed moeten gaan en neemt iedereen zijn eigen verantwoording.