Mijn goede voornemens om zeep geholpen

Eind vorig jaar en begin dit jaar had ik besloten dat het nu toch echt eens anders moest gaan en vol enthousiasme was ik bij mezelf te rade gegaan. Wat waren toch die dingen die me in de weg zaten en hoe zou ik dit kunnen veranderen. Toen ik dat op een rijtje had begon ik met de voorbereidingen -  en dat was nog niet zo eenvoudig - en ook al wel een beetje met de uitvoering. Maar sinds de Corona maatregelen liggen ze compleet stil, sta ik stil en ik merk dat ik er nu moeite mee begin te krijgen.

1. Ik was mijn auto zat. Ik realiseerde mij dat ik te weinig ermee reed om de kosten die ervoor maakte te kunnen rechtvaardigen. Ik betaalde wegenbelasting voor wegen die ik niet gebruikte, ik betaalde verzekeringen die ik niet zou aanspreken aangezien dat ding meer langs de stoepkant stond dan dat ik ermee reed. Ik betaalde een ANWB abonnement voor hulp die ik niet hoefde in te schakelen. De APK werd keurig uitgevoerd. En dus was stap 1 de auto wegdoen, een OV kaart aanschaffen en vaker de fiets nemen. Ik liep namelijk al heel veel maar voor de grotere afstanden zou ik nu de fiets en het openbaar vervoer gaan gebruiken. Beter voor de aardbol waarop wij wonen en ook voor mijn portemonnee. Eigenlijk was het nog wel te doen totdat Corona uitbrak. Het OV werd teruggeschroefd, de winkels sloten en in mijn geval was het sluiten van de grenzen of de inreisbeperkingen m.b.t. tot onze buurlanden een kleine ramp. Ik moet bekennen dat ik nu soms toch wel mijn auto mis omdat ik door de maatregelen eigenlijk niet uit de voeten kan.

2. Op persoonlijk vlak had ik besloten meer tijd voor mezelf te nemen. Nou ja, meer tijd, eigenlijk bedoel ik gewoon eens tijd voor mezelf te nemen want die tijd voor mezelf neem ik al jaren niet meer. En toen ik me afvroeg waar ik nou oprecht blij en gelukkig van wordt dan is dat reizen en gewoon weg zijn. Daar krijg ik energie van en dat inspireert. En dus had ik besloten om elke maand 1 nachtje niet thuis te slapen. Kleine stapjes hé. Het maakte mij ook niet uit of ik alleen zou zijn of dat mijn gezinsleden mee zouden gaan als ik maar minimaal 1 nachtje ergens anders zou verblijven dan thuis. Zo gezegd, zo gedaan. In januari ben ik bij mijn oudste dochter in Amsterdam gaan logeren, in februari ben ik een paar dagen met partner en 2 kids naar België geweest tegen de Franse grens aan en dat was heerlijk. Maart stond nog niet vast waar ik naartoe zou gaan maar wel in welk weekend ik "vrij" zou zijn, april was al geboekt en toen kwam Corona en sindsdien zit ik thuis. In maart vond ik dat nog niet zo erg, in april hield ik er rekening mee dat ik niet zou kunnen gaan en nu is het mei en merk ik dat ik onrustig wordt bij het vooruitzicht dat mijn goede voornemen waarschijnlijk de komende maanden wel eens volkomen niet uitvoerbaar zouden kunnen zijn.

3. Ik erger mij al jaren aan de verpakkingen bij alles wat ik koop. Nu ben ik best wel al jaren goed bezig. Ik recycle, ik hergebruik, ik koop tweedehands, ik gooi niks weg wat nog goed is en wat hier niet gebruikt wordt geef ik weg of  ik verkoop het zodat het nog een tweede leven krijgt. Ik zamel kleding in die andere mensen zouden weggooien en zorg dat het bij mensen komt die het kunnen en willen gebruiken. Ik vries in wat ik te veel gekookt heb en eet dat later zelf of geef het aan mensen die er blij mee zijn. Ik ga naar de markt, naar de boer als dat kan. Ik scheid keurig mijn afval, heb een waterton in de tuin. Mijn auto reed op LPG, etc. ect. ect. dus eigenlijk was ik al goed bezig maar ik wilde de volgende stap zetten. Verpakkingsvrij inkopen. Voor een deel deed ik dit al maar voor een deel dus nog niet maar dat moest anders vond ik. En de zaken waar ik al jaren tegenaan loop zou ik nu wel eens gaan oplossen had ik me voorgenomen. Dus begon ik met het aanschaffen en verzamelen van mijn eigen herbruikbare verpakkingsmateriaal en ging ik op zoek naar adressen waar ik verpakkingsvrij zou kunnen gaan inkopen. Waar ik woon is dat namelijk geen vanzelfsprekendheid en ik ken ook niemand die dit doet trouwens en dat is niet zo gek want wij hebben die mogelijkheid hier niet of nauwelijks. Ik nam me dus voor dat ik in de startblokken zou staan uiterlijk in april maar maart was mijn streven en toen kwam Covid-19 en de maatregelen. In Luik zit een winkel waar ik met mijn eigen potjes kan gaan winkelen maar laat ik België nu niet inkomen en in Aken zit er ook eentje. Nu is vlak over de grens geen probleem om boodschappen te halen maar om in Aken te komen moet ik toch echt het land intrekken en dat mag dan weer niet en dus zit ik met mijn goede voornemens keurig op de bank. In Maastricht schijnt ook een winkel te zitten die wel wat onverpakte bulk verkopen maar om daar nu op mijn fietsje of met het OV naartoe te gaan is niet te doen. De mark is mijn enige optie nog, ware het niet dat die regelmatig niet doorgaan omdat de Duitsers wel gewoon de grens over mogen en dat ook massaal deden waardoor de markt met echte keuze al sinds weken afgelast is. Het gebied waar enkele boerderijwinkels liggen was om dezelfde reden in het weekend afgesloten en dat is het moment waarop mijn lief mij zou kunnen rijden dus ook die optie viel af.

Ik begrijp de maatregelen wel, en ik zit ook keurig thuis braaf te wezen. Het huis is gepoetst, we hebben een ritme maar hoe langer dit duurt hoe meer ik merk dat ik niet alleen letterlijk stil sta maar vooral figuurlijk. Letterlijk stil staan kan ik nog wel aan maar figuurlijk stil staan vind ik echt vreselijk. Ik leef nu echt het leven dat niet bij mij past. De keurige huisvrouw zijn is niet aan mij besteed. Ik word daar niet gelukkig van. Ik heb doelen nodig om te kunnen functioneren. Ik moet mezelf kunnen uitdagen. Ik heb ruimte nodig om me in te bewegen, vooral in mijn hoofd maar ook heel graag in het dagelijkse leven. Ik mis de open grenzen zo ontzettend. Ik ben een persoon van handelen niet van afwachten. Ik denk in oplossingen en niet in problemen en een maatschappij die alleen beren op de weg ziet vind ik een lastige maatschappij om in te leven. Ik ben van back to basic en ik snap niet waarom er zo moeilijk wordt gedaan door onze Politiek. Daar bedoel ik mee dat ik denk of geloof dat als zij back to basis zouden gaan denken er veel problemen waar we nu met z'n allen tegenaan lopen opgelost kunnen worden. Dat veel mensen die nu in het nauw zitten weer ruimte kunnen krijgen en dat de economische gevolgen beperkt kunnen blijven. Zorg dat je mensen test en kijk of er immuniteit wordt opgebouwd en baseer daar je maatregelen op. Steun de creatieve ondernemers die omdenken, steun de landelijke productie, laat de scholen dicht en zorg dat er A tot Z plannen klaar liggen voor het volgende schooljaar, gebruik de komende weken ervoor om alle mogelijke scenario's uit te werken (willen ze dit in de vakantie gaan doen of blijven ze die "we zien het t.z.t. wel" houding volhouden?). Kijk naar de landen die voor liggen op ons, gebruik hun kennis, hun onderzoeken want we hoeven niet alles zelf te bedenken en uit te vinden. En maak gebruik van Europa! dit is het moment om één Europa te zijn, op menselijk vlak. En misbruik Europa niet alleen voor je eigen gewin zoals IC's Duitsland gebruiken en Italië "boycotten". Zorg voor voldoende IC's in Nederland en werk potjandorie eens samen. Zorg dat maatregelen elkaar niet tegenspreken (buiten wandelen mag als je afstand houd, buiten sporten mag ook maar samen buiten pauzeren mag dan weer niet, wel als je elkaar niet kent trouwens, tenminste als je niet samen gesport hebt. Als huishouden mag je samen over straat zonder afstand te houden maar wil je met datzelfde huishouden op een terras gaan zitten dan mag dat alleen als je wel afstand houdt) zodat mensen geen boekwerk hoeven mee te dragen als ze iets doen. Dit is toch allemaal niet bij te houden. En dan kom ik gelijk bij puntje 4.