Echtscheiding: advocaatkosten en schulden

Nog twee termijnen en dan heb ik de schuld bij het advocatenkantoor afgelost. Zelden heb ik de afgelopen jaren zo uitgekeken naar de maandelijkse aflossingen. Aan het eind van de maand mag ik weer en dan hoef ik daarna nog maar één keer!

Hoe kom je er aan?

In mijn geval kwam dat door een ex-echtgenoot die genoot van procederen! Hoewel wij in eerste instantie met goede afspraken uit elkaar gingen, veranderde in de loop der tijd iets bij hem en ik kan nog steeds niet verklaren wat dit nu was. We hadden samen aan de keukentafel het ouderschapsplan opgesteld en mondeling afspraken gemaakt over de financiële afhandeling. Samen zouden we de echtscheiding indienen en dan zouden we binnen een half jaartje volledig klaar zijn met elkaar. Ik had iets moeten vermoeden toen de deadline voor het overleggen van zijn financiële gegevens op zich liet wachten. Tot wel 3 keer toe. En ik had wakker moeten worden toen ik opeens na 8/ 9 maanden een dikke envelop kreeg met papieren waaruit bleek dat hij de echtscheiding alleen had ingediend. Maar nee hoor, mijn ogen gingen nog steeds niet open.

Je doet er niks aan!

Mijn ex-echtgenoot had een advocaat die blij was met hem als cliënt leek het wel. En dat kon ik ergens ook nog wel begrijpen want mijn ex verdient behoorlijk goed, meer dan behoorlijk goed zelfs. Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat "een koe met volle uiers gemolken moet worden" en dat had die meneer goed door. Wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet begrijp is waarom mijn ex erin meeging.  Nadat hij de echtscheiding ingediend had begonnen ook de processen. Ja, processen! Ik had gemiddeld 3 á 4 rechtszaken per jaar, er is zelfs een jaar geweest dat het er nog meer waren. Als mijn advocaat belde met een vraag of een mededeling dan moest ik altijd even op de rem trappen en het verhaal onderbreken om even duidelijk te krijgen om welke rechtszaak het ging waarvoor gebeld werd. In het begin dacht ik nog: "Laat maar gaat, het gaat wel over". Sterker nog, dat heb ik 2 jaar volgehouden tot het moment dat mijn advocaat mij terzijde nam en zei: "Luister, ik praat nu even niet als advocaat tegen je maar als vader en als man. Jouw ex-man is niet alleen een slechte vader en een slechte echtgenoot maar een in- en intens slecht mens. En het wordt tijd dat jij je ogen eens openmaakt". Nou in de 4 jaar die daar weer op volgden gingen mijn ogen open!!!! Het ergste vond ik dat "je er niks tegen doet" en daar bedoel ik mee als iemand een rechtszaak tegen je aanspant dan moet je in de rechtbank verschijnen of je dat nu wil of niet wil en dat niet alleen, je wordt ook nog verplicht om een advocaat in de arm te nemen. En daar begonnen de schulden dus mee.

Mijn advocaat

Ik heb altijd het idee gehad dat mijn advocaat wel schappelijk was . Ik had geen cent te makken, in eerste instantie wel op papier maar in de praktijk had ik niks en dus maakte in een prijsafspraak met hem voor een rechtszaak, - dus ook al ging er meer tijd en werk inzitten dan vooraf ingepland was, de prijs bleef hetzelfde - in vol vertrouwen dat ik de rechtszaken wel zou gaan winnen want de eisen waren zo absurd. En dat gebeurde ook maar toen ontdekte ik dat als iemand de uitspraak van een rechter naast zich neerlegt ................ je daar ook niks tegen doet. Het enige middel wat je dan eigenlijk hebt is om zelf naar de rechtbank te stappen ....... om zelf een rechtszaak aan te spannen! Hoe absurd is dit wel niet eigenlijk!? De man waar ik mee getrouwd was zou zoiets niet doen maar de man waar ik van ging scheiden was iemand die ik niet kende. Na twee jaar kon ik in aanmerking komen voor een toevoeging dat scheelde wel al wat, totdat de rechtszaken zo ingewikkeld werden en bleek dat de advocaten die daarin gespecialiseerd waren niet met een toevoeging werkten. Tsja, inmiddels was ik om en dacht ik: "Van een kale kip kun je niet plukken" en "Als jij hiermee door wilt gaan, prima, dan gaan we hiermee door" maar de belangrijkste reden om door te gaan was toen ik een keer erdoorheen zat en ik het bijltje erbij neer wilde gooien, een van mijn kinderen zei: "Mam, je zegt altijd dat wij voor onszelf en voor anderen moeten opkomen als wij zelf of als we zien dat iemand anders onheus bejegend wordt ........... kom jij dan ook voor jezelf op". En ik realiseerde me dat het mijn taak was om een voorbeeld te zijn voor ze en dat ik als ouder niks waard was als ik niet de daad bij het woord voegde. Ik zou zijn spelletjes meespelen tot het einde en ik was van plan om te winnen, ik zou me er niet onder laten krijgen. Ik had geen financieel adviseur achter mij staan, geen accountants die creatief met financiële gegevens konden goochelen noch andere handige financiële "rekenwonders". Maar ik beet me erin vast. Mijn voornemen was dat niemand mij mijn trots zou kunnen afnemen. Inmiddels bleven de advocaatkosten maar stijgen. Goddank ging mijn advocaat akkoord met een betalingsregeling. Het was op een gegeven moment wel duidelijk dat dit een meerjaren regeling zou worden. Ik was de eerste rechtszaak aan het aflossen terwijl de rest er gewoon aan toegevoegd werd. Niet bepaald een vrolijk vooruitzicht kan ik U melden.