Nog twee termijnen en dan heb ik de schuld bij het advocatenkantoor afgelost. Zelden heb ik de afgelopen jaren zo uitgekeken naar de maandelijkse aflossingen. Aan het eind van de maand mag ik weer en dan hoef ik daarna nog maar één keer!
Hoe kom je er aan?
In mijn geval kwam dat door een ex-echtgenoot die genoot van procederen! Hoewel wij in eerste instantie met goede afspraken uit elkaar gingen, veranderde in de loop der tijd iets bij hem en ik kan nog steeds niet verklaren wat dit nu was. We hadden samen aan de keukentafel het ouderschapsplan opgesteld en mondeling afspraken gemaakt over de financiële afhandeling. Samen zouden we de echtscheiding indienen en dan zouden we binnen een half jaartje volledig klaar zijn met elkaar. Ik had iets moeten vermoeden toen de deadline voor het overleggen van zijn financiële gegevens op zich liet wachten. Tot wel 3 keer toe. En ik had wakker moeten worden toen ik opeens na 8/ 9 maanden een dikke envelop kreeg met papieren waaruit bleek dat hij de echtscheiding alleen had ingediend. Maar nee hoor, mijn ogen gingen nog steeds niet open.
Je doet er niks aan!
Mijn ex-echtgenoot had een advocaat die blij was met hem als cliënt leek het wel. En dat kon ik ergens ook nog wel begrijpen want mijn ex verdient behoorlijk goed, meer dan behoorlijk goed zelfs. Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat "een koe met volle uiers gemolken moet worden" en dat had die meneer goed door. Wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet begrijp is waarom mijn ex erin meeging. Nadat hij de echtscheiding ingediend had begonnen ook de processen. Ja, processen! Ik had gemiddeld 3 á 4 rechtszaken per jaar, er is zelfs een jaar geweest dat het er nog meer waren. Als mijn advocaat belde met een vraag of een mededeling dan moest ik altijd even op de rem trappen en het verhaal onderbreken om even duidelijk te krijgen om welke rechtszaak het ging waarvoor gebeld werd. In het begin dacht ik nog: "Laat maar gaat, het gaat wel over". Sterker nog, dat heb ik 2 jaar volgehouden tot het moment dat mijn advocaat mij terzijde nam en zei: "Luister, ik praat nu even niet als advocaat tegen je maar als vader en als man. Jouw ex-man is niet alleen een slechte vader en een slechte echtgenoot maar een in- en intens slecht mens. En het wordt tijd dat jij je ogen eens openmaakt". Nou in de 4 jaar die daar weer op volgden gingen mijn ogen open!!!! Het ergste vond ik dat "je er niks tegen doet" en daar bedoel ik mee als iemand een rechtszaak tegen je aanspant dan moet je in de rechtbank verschijnen of je dat nu wil of niet wil en dat niet alleen, je wordt ook nog verplicht om een advocaat in de arm te nemen. En daar begonnen de schulden dus mee.
Mijn advocaat
Ik heb altijd het idee gehad dat mijn advocaat wel schappelijk was . Ik had geen cent te makken, in eerste instantie wel op papier maar in de praktijk had ik niks en dus maakte in een prijsafspraak met hem voor een rechtszaak, - dus ook al ging er meer tijd en werk inzitten dan vooraf ingepland was, de prijs bleef hetzelfde - in vol vertrouwen dat ik de rechtszaken wel zou gaan winnen want de eisen waren zo absurd. En dat gebeurde ook maar toen ontdekte ik dat als iemand de uitspraak van een rechter naast zich neerlegt ................ je daar ook niks tegen doet. Het enige middel wat je dan eigenlijk hebt is om zelf naar de rechtbank te stappen ....... om zelf een rechtszaak aan te spannen! Hoe absurd is dit wel niet eigenlijk!? De man waar ik mee getrouwd was zou zoiets niet doen maar de man waar ik van ging scheiden was iemand die ik niet kende. Na twee jaar kon ik in aanmerking komen voor een toevoeging dat scheelde wel al wat, totdat de rechtszaken zo ingewikkeld werden en bleek dat de advocaten die daarin gespecialiseerd waren niet met een toevoeging werkten. Tsja, inmiddels was ik om en dacht ik: "Van een kale kip kun je niet plukken" en "Als jij hiermee door wilt gaan, prima, dan gaan we hiermee door" maar de belangrijkste reden om door te gaan was toen ik een keer erdoorheen zat en ik het bijltje erbij neer wilde gooien, een van mijn kinderen zei: "Mam, je zegt altijd dat wij voor onszelf en voor anderen moeten opkomen als wij zelf of als we zien dat iemand anders onheus bejegend wordt ........... kom jij dan ook voor jezelf op". En ik realiseerde me dat het mijn taak was om een voorbeeld te zijn voor ze en dat ik als ouder niks waard was als ik niet de daad bij het woord voegde. Ik zou zijn spelletjes meespelen tot het einde en ik was van plan om te winnen, ik zou me er niet onder laten krijgen. Ik had geen financieel adviseur achter mij staan, geen accountants die creatief met financiële gegevens konden goochelen noch andere handige financiële "rekenwonders". Maar ik beet me erin vast. Mijn voornemen was dat niemand mij mijn trots zou kunnen afnemen. Inmiddels bleven de advocaatkosten maar stijgen. Goddank ging mijn advocaat akkoord met een betalingsregeling. Het was op een gegeven moment wel duidelijk dat dit een meerjaren regeling zou worden. Ik was de eerste rechtszaak aan het aflossen terwijl de rest er gewoon aan toegevoegd werd. Niet bepaald een vrolijk vooruitzicht kan ik U melden.
Aanpak
Een van de dingen die ik me voorgenomen had was dat ik geen schulden zou maken verder. Dat ik hoe dan ook mijn rekeningen zou betalen en dat mijn kinderen ik en dan zouden leven van wat er overbleef. De kinderen waren toen de ellende begon 2, 4, 6 en 8 en toen de laatste rechtszaak voorbij was waren ze 8, 11, 13 en 15. Zes jaar heeft deze ellende geduurd. En waar zijn we uiteindelijk geëindigd? Eigenlijk op exact dat punt waar we waren VOORDAT de rechtszaken begonnen. Echt ik lieg niet! Het enige verschil is dat wij een uitstekende omgangsregeling hadden en een ouderschapsplan waar menigeen jaloers op zou zijn toen wij besloten uit elkaar te gaan en dat toen vorig jaar de laatste rechtszaak eindigde ik het alleen gezag had over de kinderen. Oh en een ander puntje was anders - ik had dan wel verder geen schulden gemaakt, ook al heb ik weken erbij gehad waar ik van 15 euro per week moest zien te leven met 4 kinderen - ik had een enorme schuld bij het advocatenkantoor. Hoeveel precies? Ik weet het niet eens meer exact, echt niet, maar als ik een klein rekensommetje maak - en dan schat ik het voorzichtig in - dan denk ik dat ik het heb over ergens tussen de 30 en 40 duizend euro. Ik weet het niet precies meer omdat ik soms tussentijds grote sommen geld uitbetaald kreeg van achterstallig niet betaald geld van mijn ex na een uitspraak van de rechter waarmee ik dan in één keer een groot bedrag kon aflossen. En dan was het: weg = weg en uit mijn systeem. Ook ben ik enorm gaan omdenken in die tijd ........... ik heb elke creatieve vezel in mijn lijf aangesproken om steeds maar weer iets te verzinnen om rond te kunnen komen en ik kreeg soms uit totaal onverwachte hoek hulp van mensen. Ik heb wel over mezelf heen moeten stappen om dit te kunnen accepteren. Soms kende ik ze zelfs helemaal niet zo goed. Zonder deze steuntjes in de rug zou ik het veel lastiger gehad hebben. En mijn kinderen waren top. Zoals gezegd verdiende mijn ex veel, woonden wij groot, en kwamen zij uit een situatie waar het ze aan niks ontbrak. Ze hebben nooit maar dan ook nooit geklaagd of gezeurd. Zij hadden mijn situatie zoveel moeilijker kunnen maken maar dat hebben ze niet gedaan, in tegendeel zelfs.
Einde in zicht
Inmiddels ben ik bijna een jaar rechtzaakvrij! En heb ik geen enkele verbondenheid meer met mijn ex. Dit voelt als een bevrijding en sinds een paar maanden zie ik dus het einde van de afbetalingsregeling in zicht komen. Nog TWEE keer betalen en dan ben ik, zijn wij, eindelijk helemaal vrij en dat voelt zo ontzettend goed. Nooit gedacht dat ik met zoveel plezier geld zou over maken. En ik denk dat ik met de laatste aflossing ook eindelijk het gevoel heb dat ik heb dat ik echt een punt kan zetten achter 6 jaar scheidingsellende.
Reageren op een blog? Dat kan als yoorslid. Lid worden is gratis. Behalve reageren kun je dan ook bloggers volgen of zelf aan de slag als blogger. Je hoeft je alleen even hieronder aan te melden:
Misschien ook leuk om te lezen:
