Ik ga dood!
Ik ga dood! Ik weet niet of ik nog 1 dag heb, of nog een maand. Misschien heb ik nog een half jaar. Het kan ook zijn dat ik over een jaar dood zal gaan. Wie zal het zeggen?
Toen ik 18 jaar was kreeg mijn moeder kanker. Een snelgroeiende tumor die meteen geopereerd moest worden en ik besefte voor het eerst dat het leven zo maar ineens voorbij kon zijn. Haar maag werd verwijderd en zij kwam er bovenop maar ik wist toen dat ik het leven nooit voor lief moest nemen. Enkele maanden daarvoor had ik al een donorcodicil ingevuld. Ik vond dat als ik het leven lief had ik ook liefdevol moest zijn na mijn dood. Wie ben ik om het leven van een ander geen kans te geven?
Er waren toen mensen die zeiden dat ze het een eng idee vonden dat ze dan incompleet begraven zouden worden. Mijn moeder had kanker overwonnen maar de kanker had wel haar maag "meegenomen" en incompleet leefde zij verder. Als zij sterft dan wordt zij incompleet begraven. Ik had ooit een buurman en die leeft met één nier. Ook hij is incompleet als hij sterft. Al denk ik trouwens niet dat mijn moeder of de voormalige buurman zichzelf als incompleet zullen zien.
Ik ben geen donor omdat ik het zelf ook niet fijn zou vinden om een orgaan van een ander in mijn lichaam te hebben. Het is mijn lichaam, het is zo opgeleverd bij mijn geboorte en zo zal het ook bij mijn overlijden zijn. Mocht ik van een donororgaan afhankelijk zijn, dan sterf ik liever dan dat ik met iemand anders orgaan rondwandel omdat er sowieso al zulke lange wachtlijsten zijn voor organen en dan kan beter iemand anders dat orgaan krijgen. Maar van de mijne blijven ze af.
1. Argumenten van 'Nee-stemmers' worden:
a bestempeld als 'puberaal'
b op 1 hoop geveegd met racisten, anti-moslims' etc.: citaat:
('Waar ik wel van schrik en wat ik ook een beetje lachwekkend vind...') etc.
c weggezet als 'liefdeloosheid:
'"misschien dat zo iemand dan eindelijk eens het licht gaat zien en wat liefdevoller wordt"
d weggezet als onwetend en slecht geinformeerd:
'Punt is dat het geen discussie is. Mensen verwarren hersendood vaak met in coma zijn' (jouw weerwoord
op de reactie van Ingrid)
2 Met behulp van sarcasme wordt de bewijslast verlegd naar de 'wederpartij':
'Nee, ik weet niet hoeveel mensen een pijnlijke operatie ondergaan hebben zonder hersendood te zijn maar ik leer graag bij dus vertel het me maar.' (reactie in dupliek aan Biz-Art)
3 Annet Wood is inderdaad geen arts, maar verwijst in haar brief naar dossiers die zijn samengesteld door artsen (brief 1262822-170702). Doe jij niet hetzelfde door te verwijzen naar jouw ex-man?
4 Pietje Dijkstra, die de betreffende wet door de 2e kamer wist te drukken is overigens ook gehuwd met een arts: geen idee of en in hoeverre dhr. Cerfontaine 'involved' is in deze materie, maar ik sluit niets uit.
Ik deel overigens niet jouw onwankelbaar vertrouwen in artsen in het algemeen (en je ex in het bijzonder). De contemporaine geschiedenis kent voldoende voorbeelden van artsen die zich er door de eed van Hypocrates niet van lieten weerhouden moordenaars te worden.
Ik neem aan dat je ook kennis hebt genomen van o.a. de blog van Kitty Wu (gebaseerd op een publicatie van Cicero Galli Coimbra, Klinische Neuroloog, Universitair Hoogleraar, Afdeling Neurologie en Neuro-chirurgie, Universidade Federal de Sao Paulo – UNIFESP – Brazilië:
https://yoo.rs/wakeupkitty/blog/med-hersendood-is-omkeerbaar-organen-oogsten-1517969544.html?Ysid=11672
Gevoegd bij de volgende artikelen:
https://www.groene.nl/artikel/we-zijn-blij-met-de-assemblage-van-onze-izoon
https://yoo.rs/wakeupkitty/blog/hvy-wat-je-moet-weten-over-orgaandonatie-in-nederland-1517941433.html?Ysid=11672
Onder laatst vermeld blog mijn reactie met een citaat van een in NL wonend familielid mbt een stage.
'... werd bij het werk expliciet verteld welke medicijnen ze vervoerden en waarvoor en welke organen en waarom. Inside info dus die je normaal niet hoort.
Zo weet ik nu dat van de ziekenhuizen die door hen werden bevoorraad, in deze regio dus, alleen Gelderse Vallei en Rijnstate uitdrukkelijk géén euthanasiemiddel geleverd kregen. De lul die me uitleg gaf tijdens de stage vertelde nog vrolijk dat dat hetzelfde middel was als Amerikaanse gevangenissen gebruiken voor executies (!!!!) En dat hij deze twee ziekenhuizen "ouderwets" vond...'
Mijn conclusie: de westerse wereld (niet alleen NL)probeert voor God te spelen, kweekt mensen, probeert daarnaast te beschikken over andermans organen en euthanaseert bij het leven.
In België zegt de wet dit : Als u Belg bent of meer dan zes maanden in België woont, dan kunnen uw organen na uw dood verwijderd worden, tenzij:
- u dit uitdrukkelijk heeft geweigerd tijdens uw leven
- uw naaste familieleden (kinderen, ouders of echtgenoot) zich tegen de orgaanafname verzetten.
Ik lees ook dat het vaak ook mis gaat en dat er levenslang medicijnen (zware troep) tegen afstoting moet worden geslikt met alle bijwerkingen van dien. Je hoort alleen de hosanna verhalen.
Ik twijfel nog omdat ik (bijna) iedereen een tweede kans wil geven.
Ik heb zo'n 20 jaar geleden gekozen voor nee, en sta daar nu nog steeds achter.
Omdat ik bewust voor nee heb gekozen, wil ik ook geen organen van een ander. Als het mijn tijd is om dit aardse leven te verlaten, prima, het zij zo. Misschien dat ik ooit nog verander van mening, maar zoals het er nu naar uitziet zal dat niet gebeuren.
Ook ik bespreek het regelmatig met mijn zoon, al sinds hij het begrijpt wat orgaandonatie inhoud. Ook vraag ik hem dan of hij nog voor 100% achter zijn keus staat.
Orgaandonatie is nu eenmaal een moeilijk onderwerp, en zoveel mensen zoveel meningen...
Ik was dus overtuigd donor. Was, omdat ik merk dat ik door alle horror-verhalen ga twijfelen.... Ik ben bezig met spirituele ontwikkeling, en juist vanuit die hoek lees ik verhalen over nog hersenfuctie/elektrische activiteit na de dood, en het herdefiniëren van de dood. Ik weet gelukkig niet hoe het is om dood te gaan, is je bewustzijn er dan nog even? Word je voor zo'n operatie wel/niet onder narcose gebracht? Ik dacht altijd te weten van wel. Ik twijfel dus, en dat vind ik irritant, want veel van deze verhalen komen door protest tegen de regering. Dat protest is een heel ander verhaal: dit gaat over levens, veel belangrijker dan de regering!
We mogen nog steeds zelf beslissen of we donor willen zijn, gelukkig wordt er nu meer over gesproken, natuurlijk zullen er mensen beslissen om het niet te doen, dat is hun eigen te respecteren beslissing.
Hopelijk komen er voldoende organen beschikbaar en kunnen veel mensen een wat minder moeilijk leven leven.
Maar de andere kant wegzetten als 'verhalen die op internet rondgaan' vind ik een beetje kort door de bocht.
Ik hoef je niet te overtuigen, maar kijk eens even naar dit interview.
Vraag je daarna eens af: wat hebben deze mensen te winnen bij het vertellen van hun verhaal?
Wat heeft die hartchirurg te winnen bij het weigeren van het plaatsen van donorharten? Is hij strafbaar omdat hij dat niet doet?
Wat heeft een verpleegkundige of een chirurg te winnen bij het feit dat zij zich registreren met een NEE?
Dat zijn ook verhalen die op internet rondgaan. O.a. hier op yoors.
En ja, je krijgt een punt per reactie, maar daar doen wij het niet voor.
Het is een groot goed om donor te worden en om organen te krijgen, maar niet tegen elke prijs!
https://yoo.rs/biz-art-lelystad/blog/hersendood-en-donor-1518000573.html?Ysid=88083
Maar puberaal zou ik het echt niet willen noemen. Kennelijk kan men niets met dode organen en dus leeft de patiënt nog. Dát vind ik een heel bizar, luguber idee. Niemand hoeft voor mij te sterven.
Als ik toch dood ga, heb ik mijn organen toch niet meer nodig ...
Ik merk dat er heel veel mensen tegen zijn, gewoon uit principe dat de regering die beslissing neemt....
Neen, uiteindelijk geef je zelf aan als je het niet wil.