Ik heb er een beetje tabak van
Hier vind een bijna onnavolgbare verplaatsing van meubels plaats. Ik ben de weg in meubelland inmiddels al volledig kwijt. Van boven naar beneden, van zolder naar buiten, van buiten naar zolder, van beneden naar boven. Het gaat alle kanten op.
Afgelopen week ook al een ruil van meubels. Het komt er uiteindelijk in het kort hier op neer: Kids hebben nu bijna de kamers zoals ze die willen hebben. En moeders moet echt heel hard gaan oefenen op het: "Nee hoor, dit is gewoon mijn "stijl" gezicht" als ik iemand van buitenshuis hier binnenlaat. Het begint steeds "aparter" te worden zeg maar in de gezamenlijke of "mijn" ruimtes. Ergens gaat er grandioos iets mis …. tsja. En dan lopen ze de woonkamer in en zeggen dan: "Man, dat ziet echt niet uit hoor dat kastje onder de tv". Ja duhhuh, waarop ik dan vol overtuiging zeg: "kwestie van wennen". Eerlijk is eerlijk, ik kan er even helemaal niet mee zitten dat de verhoudingen weg zijn, dat kastje is ook echt veel te klein voor die tv, ze hebben gelijk. Als hun kamers nu eindelijk eens klaar zijn dan "benne" ik tevreden.
Ik richt me voorlopig stoïcijns op de "buitenverblijven". Van elk plantje dat ik plant word ik heel erg blij. Van elk dingetje dat ik buiten aanpak word ik blij dus binnen ........ we zien het wel als we weer binnen moeten zijn. Ik vergeet gewoon even dat we nog he le maal niet buiten kunnen zitten en eten en praten en verblijven en blijf het gewoon klaar maken voor de tijd dat het wel kan. Ik moet me dagelijks eraan herinneren dat het ook nog vroeg in het jaar is anders word ik een bieteke somber.
Eigenlijk ben ik ook wel klaar met mijn meubeltjes, heb er een beetje tabak van. Zeker sinds vriendje zo fanatiek in zijn huisje bezig is geweest en zijn woonkamer zo heerlijk geworden is moet toegeven dat het bij mij ook wel begint te kriebelen. Ik denk dat ik ook wel toe ben aan wat vervanging hier en daar, alleen weet ik helemaal nog niet wat het dan zou moeten worden en zolang als ik daar nog niet uit ben doen we het gewoon met wat we hebben. Ook al begint het er steeds gekker uit te zien. Echt de logica is ergens in de loop der tijd volkomen verdwenen in mijn inrichting. Begon sluimerend maar sinds deze week kan ook ik het niet meer ontkennen, grinnik. Maar eerlijk is eerlijk, ik stoor me er nog niet aan. Als dat gaat gebeuren dan is ook zo alles de deur uit. Daar ben ik dan ook wel weer makkelijk in, dan gaan we wel op de grond zitten met kussens hoor.
