7 jaar geleden stelde mijn dochter mij de volgende vraag: "Mam, is het leuk om moeder te zijn?" In alle eerlijkheid kon ik haar antwoorden dat moeder zijn iets is wat ik ontzettend leuk vind. Sterker nog, het is het leukste wat ik ooit heb gedaan. En ik heb best ook andere leuke dingen gedaan. Soms vraagt zij mij ook wel eens of het leuk is om vier kinderen te hebben. En ook dat vind ik enorm leuk, ik zou niet anders willen. Ik had er zelfs nog wel een paar meer willen "hebben". 

Ik krijg ook wel eens de vraag of ik het niet erg druk vind om vier kinderen te hebben. Tsja ....... ik weet niet beter eigenlijk. Soms denk ik wel eens dat ik kinderen die alleen van lezen en schaken houden zou kunnen waarderen. Maar meestal kunnen mijn kinderen "de toets" met andere kinderen (ja soms vergelijk ik) glansrijk doorstaan en denk ik "goddank zijn zij zoals ze zijn" of "ik zou gek worden als ze zooooooooooo waren". Ik ben absoluut een moeder die haar kinderen echt heel heel erg leuk vind. Damm .......... ze zijn zo verdomd goed gelukt ook.

Soms vragen ze wie ik het leukste vind en werkelijk waar ik heb geen lievelingetje. Ik liep vorige week even met de clan binnen op het werk van vriendje en toen hoorde ik iemand zeggen dat "ze alle vier zo verschillend zijn" en dat klopt helemaal. Op elk vlak ook. 

Heel soms vraagt iemand mij of ik denk dat hij of zij een goede vader of moeder zal worden en ik denk werkelijk dat ze dat zouden kunnen zijn. Ik zeg soms dat ik hoop - en sterker nog dat ik de vraagsteller kinderen gun - dat hij/zij kinderen krijgt die op de vraagsteller lijken (meestal hebben we daarvoor een puntje besproken dat ik iets minder vind op dat moment maar dat kan dan helemaal aan mijn momentje liggen en daar moeten we dan samen heel erg om lachen. Ze hebben hem dan door).