Tijdens een vakantie in Florence heb ik jaren geleden een jasje van leer gekocht voor mijn oudste zoon. Hij was er dol op en toen het moment aanbrak dat hij er uitgegroeid was en het niet meer aankon was hij "not amused", hij kon er maar moeilijk afscheid van nemen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit jasje weg te doen, er zaten zo veel herinneringen aan vast dat ik het opborg. Regelmatig kwam ik het tijdens opruimbuien tegen en elke keer verhuisde het weer naar een andere plek totdat ik op een gegeven moment bedacht dat ik er ook wel een TAS van zou kunnen maken. Het was namelijk een jasje van ontzettend zacht en soepel leer. Omdat ik geen voorbeelden had hoe ik dit moest aanpakken ben ik er maar gewoon mee begonnen. Ik wist tenslotte waar een tas aan moest voldoen nietwaar. En ik dacht dat ik er met een beetje logica wel uit zou komen en dat bleek te kloppen. Verder had ik ook bedacht dat naaien geen optie was en dat ik deze tas met behulp van het lijmpistool in elkaar moest zetten. Ik zou later dan wel merken of dit werkte en sterk genoeg zou zijn. Het lijmpistool bleek er ideaal voor te zijn. Hij zit nog steeds in elkaar en ik gebruik de tas regelmatig.