Over het algemeen vind ik mensen prachtige wezens. Eenieder is uniek en speciaal. Iedereen is zo anders en zo verschillend dat het een wonder is dat het kan. We zijn met zovelen en werkelijk niemand is dezelfde.Als we naar de geschiedenis gaan kijken blijkt het waar te zijn dat de mens zich enkel "mengde" met zijn eigen volk. Het was blijkbaar een 'not done' om bijvoorbeeld een relatie te hebben- en al zeker niet te trouwen- met iemand van een andere etnische afkomst. Het zou een schande zijn geweest en men zou zelfs verbannen worden wanneer men er toch mee zou doorgaan. 

Nu, de dag van vandaag is dat een heel ander verhaal. Ik zie zoveel gemengde huwelijken. Het lijkt haast dat het met de jaren vermeerderd. Hoe zou dat komen? Is anders aantrekkelijker of gaat het er om dat men het hart durft volgen waar het naar iemand verlangt? 

Ikzelf ben het 'resultaat' van een gemengd koppel. Persoonlijk vind ik het fantastisch omdat ik ben opgegroeid met het gedacht dat het allemaal wel kan. Verschil is mooi en je kan alleen maar de ander waarderen voor wat hij of zij is. Ik geloof wel dat je zowat de zelfde waarden en normen meekrijgt wanneer je opgroeit met ouders van dezelfde cultuur maar ik denk dat je als halfbloedje dat onbewust met de paplepel meekrijgt. De zinnen zoals 'bij ons is dat niet zo of kan niet op die manier' zul je niet zo gauw horen als in een gezin met ouders uit dezelfde cultuur. Dat is toch hoe ikzelf het heb ervaren. 

Loading full article...