Het was afgelopen donderdag toen mijn wereld veranderde. Voorgoed, resoluut, een donderslag bij heldere hemel. Niets zou nog ooit hetzelfde zijn.

Winkelen is niet bepaald een hobby van me, dus als ik dan toch iets moet gaan halen dan is mijn motto ‘efficiëntie’. En dat betekent: zoveel mogelijk in één winkel halen en ín die winkel een zo efficiënt mogelijke looproute van de ene afdeling naar de andere. Daar houd ik me aan, altijd. Tot afgelopen donderdag.

Ik had juist mijn nieuwe sokken afgerekend en was onderweg naar de broodroosters, aangezien het oude exemplaar de vorige dag in een verontrustende flits met bijbehorende rookeffecten de geest had gegeven. Van een nieuwe broodrooster is het echter niet gekomen, die afdeling heb ik nooit bereikt. Want op weg daarnaar toe gebeurde het. Eén blik was voldoende, één kort moment en ik wist: mijn leven is voorgoed veranderd. Vlinders gingen als razenden in mijn buik tekeer, mijn benen voelden als vaatdoekjes en het klamme zweet brak me uit. Een warme gloed trok van mijn navel omhoog tot ver over mijn oren. Het was onmogelijk nog een verstandig woord uit te brengen. Verliefd, op slag! En dat betekende: actie, vóór het te laat is!

De knappe juffrouw aan de kassa keek me een momentje aan en ik zag ook bij haar een rode gloed over de wangen glijden. Met een lief glimlachje probeerde ze mijn aandacht te trekken, maar dat was natuurlijk een hopeloze missie. Wat dacht ze wel, niets kon mij nu nog afleiden!  Ik betaalde en draaide me om zonder haar nog aan te kijken. Mijn zorgvuldige boodschappenlijstje kon naar de bliksem, mijn zorgvuldig geplande looproute trouwens ook. Naar huis, dat wilde ik, zo snel mogelijk!