In het grote sprookjesbos staat, goed verborgen, een elfenpaleis. Hierin wonen, je raadt het al, heel veel elfjes. Elise is één van die elfjes. En terwijl de meeste elfjes blij en gelukkig zijn is Elise een beetje verdrietig. Dat hadden de andere elfjes wel in de gaten.

‘Wat is er toch, Elise?’ vroegen ze.

Maar dan haalde Elise haar schoudertjes op. ‘Ik weet het niet,’ zei ze, ‘maar ik voel me een beetje naar. Alsof ik iets mis.’

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Catrine-DeMew
Knap dat zij gelijk kan fluiten. Het moet wel een toverding zijn
Reply
Hans van Gemert
En ze is een natuurtalent :-)
Reply
Ingrid
Wil er van de zomer naar toe. Dank voor de tip...
Reply
Hans van Gemert
Graag gedaan:-)
Doe ze de groeten als je ze tegenkomt!
Reply
Marion's World
Gek genoeg raakt één zin in je verhaal mij diep. Ik ga er niet over uitwijden, maar muziek is inderdaad zowat het mooiste wat er bestaat ......
Reply
Hans van Gemert
Dat vind ik dus ook - er zit álles in.
Reply
I love to draw
Lief en wijs verhaaltje, mooi om te lezen.
Reply
ElisabethsMagazine
En weer zo'n prachtverhaal uit jouw koker. Bedankt, heerlijk gelezen. 
Reply
diniedezeeuw
aaahhh, wat lief!
Reply
Hans van Gemert
Dat kon niet anders bij zo'n mooie tekening :-) 
Reply
Encaustichris
Wat een lief verhaaltje! Ik denk dat ik Elise wel eens gehoord heb ;-)
Reply