- Een unieke samenwerking tussen diverse bloggers - 

Met een licht gevoel van spijt richtte Elfina zich opnieuw naar het woud. De schemering verdiepte zich en de schaarse vogelgeluiden verstomden geleidelijk geheel. 

Het werd stil, de zachte tred van Balor en Elfina maakte nauwelijks of geen geruis op het mos. Zwijgend liepen zij daar voort, de zintuigen gespitst op alles wat zich onverwacht openbaarde. Het pad liep verder het donkere deel van het woud in, het deel waar de meeste slachtoffers gevonden waren.

Aan de hemel verschenen de eerste sterren, al snel gevolgd door een dunne maansikkel. Door het dichte gebladerte drong het licht maar nauwelijks tot de bodem door. Voor de scherpe zintuigen van Balor en Elfina was dat geen bezwaar, zij vonden hun weg nog wel in diepere duisternis.

Loading full article...