Hij lag wat verloren in een koffertje. Al jaren had hij het daglicht niet gezien. Lang, heel lang geleden haalde de oude heer hem nog wel eens tevoorschijn. Dan werd hij aan de lippen gezet en voelde hij de warme lucht weer door hem heen stromen. Een gevoel dat hem deed trillen, vibreren, en van genoegen liet hij dan een warme toon horen. De oude heer had er in zijn jonge jaren evengoed plezier in gehad, in het samenspel met zijn trompet. Er was nog die herinnering aan lang vervlogen tijden. Glimmend van trots had hij concerten bezocht en mensen in vervoering gebracht. Ze waren gelukkig, de man en hijzelf, een twee-eenheid die slechts leefde voor één ding: de muziek.

De tijd schrijdt voort, in een eeuwige cirkelgang van begin, leven en einde. De dag was gekomen dat hij niet meer meeging, dat het koffertje nog maar een kort moment per dag werd geopend. En zelfs die dagen gingen voorbij, de trompet zag nog maar zelden het daglicht, werd steeds langer en langer veroordeeld tot een bestaan in duisternis. Het gevoel van gemis, van treurnis had al lang geleden plaats gemaakt voor berusting.

Hoeveel dagen, maanden of jaren voorbij waren gegaan, hij wist het niet. Hoe zou je de tijd moeten meten in een donker koffertje? Maar toen waren er geluiden die hij zich nauwelijks nog kon herinneren, stemmen die zich ternauwernood door het omhulsel van het koffertje heen wisten te wurmen.

Loading full article...

Wat een mooi verhaal! Als het ware leef ik ook nog met de trompet mee, haha.
En natuurlijk een prachtige afbeelding van Dinie en weer een mooie samenwerking!
Spontane samenwerkingen, ik houd er wel van :-)
Dank voor je reactie!
Owh, wat een mooi verhaal. Kon het meisje hoor vreugde voelen.  
Wat een prachtig, ontroerend verhaal.
ch wat mooi ,  het geluid mag verder 'gedragen' worden met het verhaal ...
Dank je wel. Het is ook zo, je moet (kunnen) doen waarvoor je gemaakt bent ...
Fijn! Trompetten horen te trompetteren, ik voel helemaal met hem mee.
Daar zal hij blij mee zijn!
Mooi verhaal. Mijn opa kon goed trompet spelen. Zijn trompet lag daarna ook alleen nog maar in de koffer. Stiekem keek ik er wel eens in...
Dat snap ik, jammer als de trompet in de koffer blijft ..
Niets mooier dan (genetisch)erven als het om moois gaat dan ;-)
Leuk verhaal !
Ja, en hier gaat het zelfs verder dat het instrument zelf :-)
Héél mooi geschreven.
wat een mooi verhaal Hans , ik ben dat meisje gewoon 
Jaren geleden kreeg ik een cornet ( lijkt een beetje op een trompet) van een oude man ( niet mijn opa hoor) 
en leerde erop spelen , jeugdsentiment dit ! bedankt!
Dat vind ik mooi, dat je je in het verhaal kunt herkennen!
wow heel mooi is deze.
Trompetten hebben ook gevoel!!
Heel leuk geschreven
Wat een prachtig liefdevol verhaal!
Wat een ontroerend verhaal. Prachtig weer. 
Prachtig, hier hoort een illustratie bij!
Eigenlijk wel ja ..... ik ben benieuwd :-)
Wat mooi om te lezen, een warm verhaal ❤️