Het was vrijdagmiddag. Hoewel de zon buiten uitbundig scheen verspreidden de TL-lampen hun blauwwitte licht in het grote kantoor. Een paar verdwaalde vliegen zoemden irritant om de hoofden van de werknemers en wisten steeds net op tijd voor een naderende mep op de vlucht te slaan.
Joost keek met een schuin oog naar de klok en telde de seconden af. Vijf, vier, drie, twee, één… Vakantie! Opgelucht smeet hij de boeken dicht waarin hij de cijfertjes al een heel jaar in moest bijhouden. Virtueel dan, want tegenwoordig ging alles digitaal. En nu: vrijheid. Even geen druk meer voelen, gewoon drie weken helemaal niks, het rijk alleen! Nou ja alleen, samen met Marjan.
Thuis trapte hij zijn aktetas in de hoek. De koffers stonden al ingepakt voor een vlucht naar de zon vol met schoongewassen kleding, handdoeken en badpakken. Ze hadden getwijfeld, dat wel. Een vakantie in eigen land had ook zo z’n mooie kanten, zeker met het mooie weer van de laatste weken. Uiteraard zijn weer-resultaten uit het verleden niet bepaald een garantie voor de toekomst en dus hadden ze besloten te vliegen naar een warme, zonnige bestemming. Lanzarote, dat ging het worden, een van de Canarische eilanden.
In de boeken over het eiland had hij gelezen over de vulkanische oorsprong en hij keek al uit naar een excursie tussen en in de lava-velden. Jammer dat je in het natuurgebied Timanfaya niet met een gehuurde wagen mocht komen, het had hen wel leuk geleken zich zelfstandig in zo’n gebied te wagen.
Misschien zouden er nog wel andere mogelijkheden oppoppen. Met een bus, bijvoorbeeld. Of een kamelentoer doen, al was dat met een dromedaris.
Joost vond het altijd een gek idee. In de ochtend loop je thuis nog gewoon de trap af, en op het eind van de middag zit je op een tuinstoel voor je appartement in verre oorden. Je zou er haast wat licht in je hoofd van worden. Dat kon dan ook aan de heerlijke cocktails liggen natuurlijk. Het enige nadeel van dat vliegen is misschien de irritante drukverschillen op je oren. Maar daar heb je dan weer snoepjes en kauwgum voor.
Het was trouwens ook een gek idee om te beseffen dat de temperatuur in Nederland hoger was dan op je vakantiebestemming. Ach, zolang het warm en zonnig was, was alles best. Joost wenkte het dienstertje dichterbij. Een mooi popje, dacht hij. Tersluiks blikte hij naar Marjan. Die zag er ook schitterend uit in haar nieuwe bikini. Even later genoot hij van een nieuw drankje. Heerlijk, zo rijk als je je kon voelen!
(c) 2018 Hans van Gemert
Eigen foto's
Dit verhaal is geschreven in de steekwoordenuitdaging van Schrijvelarij (Facebook), waarbij een tiental steekwoorden in twee of meer betekenissen gebruikt moesten worden: vliegen, vlucht, was, pop, rijk, licht, wagen, trap, druk, boeken
En natuurlijk past het prima in de 'schrijfuitdaging zomer 2018':
