Zuchtend duwde Krelis de oude deur open. Het viel allemaal niet meer zo mee. Voorzichtig tilde hij het kratje naar binnen en zette het op de tafel, uiteraard op de kranten die hij van tevoren zorgvuldig had neergelegd. Dat was misschien nog wel het enige waar die oude kranten goed voor waren, zei hij altijd. Hij hing zijn pet aan het haakje en bekeek de oogst die hij zojuist van het landje had gehaald. Prei, een flinke hoeveelheid boontjes en een bloemkool. Een kleintje nog, het was nog wat vroeg in het jaar. Meer had hij niet meegenomen, de energie om lang in de brandende zon te ploeteren was snel opgegaan. Liever had hij op het bankje gezeten, in de betrekkelijke koelte van de schaduw van de walnotenboom. Even glimlachte hij. Het was misschien niet veel, maar het bespaarde toch mooi wat euro’s.

Met een driftig gebaar joeg hij twee vliegen weg die op de bloemkool wilden landen. ‘Ga weg, stomme beesten!’  Even zoemde het tweetal irriterend rond zijn neus om even later een nieuwe landingspoging te wagen.

‘Wacht maar eens,’ mopperend ging Krelis op zoek naar het onmisbare zomerattribuut, de vliegenmepper. Gelukkig had hij laatst een nieuw exemplaar gekocht bij het winkeltje op het pleintje. Het vorige exemplaar had het na de nodige tikken begeven en zelfs met een vijftal wasknijpers hadden de onderdelen niet bij elkaar willen blijven. Niet alleen de vliegenmepper was nieuw, ook het winkeltje was dat. Het betekende heel wat tijdwinst. Vroeger moest je met de auto of fiets een kilometer of vijf over landweggetjes hobbelen, nu kon je gewoon lopen. Per slot van rekening hadden ook de mensen in het kleine dorpje waar hij woonde wel eens behoefte aan nieuwe huishoudelijke spulletjes. Simpele dingen als een teiltje, een bakje of een afwasborstel bijvoorbeeld.

Krelis haalde zijn schouders op. Hoe dan ook, tijd om van het geplukte en gesneden groenteassortiment iets lekkers te maken. Misschien een stoofschoteltje, of gewoon een lekker dikke soep. Ja, soep. Dat zou het worden. Met van die sliertjes er in, hoe heette het ook al weer, vermicelli.

Krelis haalde de pan erbij en begon de groente schoon te maken en in kleine stukjes te snijden. Water, een paar bouillonblokjes erbij en dan straks lekker smikkelen. En in de tussentijd even een lekker glaasje. Er stond vast nog wel iets lekkers in de koelkast.

Even later nipte Krelis tevreden van zijn drankje en keek met een schuin oog naar de pruttelende pan. Als er maar niet weer van die vliegen op af zouden komen, dan zou hij wat voorzichtiger moeten meppen. Gisteren had hij een paar minuten met een pincet zitten vissen om alle onderdeeltjes uit de soep te plukken. Nou ja. Had hij er meteen vlees bij.

(c) 2018 Hans van Gemert

Afbeelding: Pixabay