Het beloofde een perfecte avond te worden. Het licht was gezellig gedempt en het vlammetje van de kaars op tafel weerspiegelde in het zilveren bestek en in de gevulde glazen, die door de bedrijvige ober zojuist op tafel waren gezet.
Koen tilde zijn glas op en wachtte een moment tot Belinda zijn voorbeeld volgde.
‘Proost!’ en zacht tikten de glazen tegen elkaar.
Terwijl het koele vocht zijn weg vond door zijn keel keek Koen zijn stijlvolle en wondermooie date eens goed aan. Hij kon zich gelukkig prijzen, en dat deed hij dan ook. Wat een prachtige meid, met alles erop en eraan en bovendien uitbundig geëtaleerd. Het diepe decolleté liet voldoende van haar rondingen zien om zijn gedachten vreugdevolle sprongetjes te doen maken. Van gedachten naar dromen en naar werkelijkheid was soms maar een klein stapje en met een glimlach nam Koen een volgend slokje.
Hun tafeltje stond in een erkertje, daarmee als het ware een privé-kamertje makend in het restaurant. Aan de muur hing een lampje, een schilderijtje en bovendien een antieke klok.
‘Mooi ding,’ zei Koen, in het midden latend of hij de klok of zijn date bedoelde. Belinda keek naar de klok. Het was exact acht uur en precies op dat moment hoorde zij het belsignaal van haar telefoon. Ze nam op. ‘Ja, momentje!’ Ze legde haar hand beschermend over de microfoon van haar telefoon. ‘Sorry hoor. Dit moet even.’
Koen knikte. Terwijl het gesprek doorging werd zijn oog gevangen door het hangertje dat Belinda om haar nek had hangen. Een mooi gouden sieraad met wat glimmertjes erop. Wat het precies was wist Koen niet, maar het trok de aandacht. En natuurlijk trok ook de locatie waar dat moois aan het schitteren was evengoed zijn attentie. Eerlijk gezegd, nog iets meer zelfs.
De zachte rondingen aan weerszijden van het fonkelende sieraad nodigden uit, ze riepen hem als het ware in koor toe: ‘Kijk naar me, raak me aan, streel me…’
Koen moest nodig even gaan verzitten. Als hij nou nog iets verder naar voren zou buigen, dan zou het dubbele vergezicht wellicht nog iets meer van hun geheimen prijsgeven. Heel voorzichtig vouwde hij zijn been onder zijn zitvlak. De paar extra centimeters gaven hem hoogte en daardoor bijna ook vleugels. Zijn nieuwe positie onthulde een klein moedervlekje in het diepe dal onder het hangertje. En nog wat dieper…
Het gesprek was inmiddels afgelopen en Belinda stopte haar telefoon weg. Daarop pakte ze haar glas wijn.
‘Ik zag dat je je al uitgebreid vermaakt hebt. Al een beetje op temperatuur gekomen?’
Koen voelde hoe een warme, rode gloed over zijn gezicht trok.
‘Mooi,’ zei Belinda en stond op. ‘Dan zal ik je wat moeten afkoelen.’ Met die woorden smeet ze de inhoud van haar glas in zijn gezicht en vertrok.
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeelding: Pixabay
Enkele van mijn andere bijdragen in de schrijfuitdaging van april 2018:
