Argwanend staat tante op en neemt de doos met appeltaart aan. Het ruikt heerlijk, dat wel. Maar die knappe dame die ook naar de bakker was zit haar nogal dwars. Omdat de wereld nog steeds onder invloed is van de sherry en onbeheersbaar in diverse richtingen dwaalt zet ze de doos eventjes neer. De tafel is vol met glaswerk en scherven, maar gelukkig is er ineens een lege stoel.

‘Ben .. ben jij daar alleen geweest?’

‘Nee schatje,’ antwoordt oom Frits, ‘er was nog iemand van de Zeester.’

‘Dát dacht ik wel!’

‘En Cornelis, de winkelbediende en nog een aantal klanten.’

‘O’. Zelfs in haar huidige staat tante begrijpt  dat amoureuze gebeurtenissen in een dergelijk gezelschap minder goed van de grond komen. Langzaam zakt ze terug op haar stoel. Merkwaardig genoeg maakt de zitting van haar stoel een vreemd geluid.

(c) 2018 Hans van Gemert

Eigen foto

Het vervolg: