Het was al dagen bepaald niet druk geweest, Marion had maar weinig boeken kunnen verkopen.
Het was lang geleden dat er zo’n zonrijke zomer was, een hogedrukgebied zorgde voor een ongekende hoeveelheid zonovergoten dagen. Buiten vielen de mussen van het dak, het was gewoon te warm om je lang buiten te wagen. Allemaal niet best om een kooplustig publiek naar de winkels te lokken. Hooguit supermarkten, drankhandels en ijsverkopers deden nog redelijke zaken en na dat soort noodzakelijke aankomen vluchtte iedereen terug om verlichting te zoeken tegen het felle, warme zonlicht in de beschutting van hun huizen, bomen of parasols.
Inmiddels had Marion tijd genoeg gehad om de hele winkel te poetsen. Met een keukentrapje had ze ook de bovenste planken kunnen bereiken, het kon er allemaal weer een tijdje tegen. Van thuis had ze een flinke ventilator meegesleept om op zijn minst de grote luie leesstoel van enige koelte te voorzien. Het was nog niet meegevallen op de fiets, maar het was dan toch gelukt. Noodzakelijk was de verkoeling wel, de waskaars in de etalage, die sfeer diende te geven aan de uitstalling van enkele romantische boeken, was van zonnige treurigheid geheel krom komen te staan. Enkele vliegen hadden de hoge temperaturen in de etalage niet overleefd. Met een snelle beweging veegde Marion ze eerst op de grond en trapte er nog eens op. Gewoon voor de zekerheid.
Haar collega’s hadden in deze vakantieperiode allemaal gekozen voor zonnige bestemmingen. Frankrijk, Italië, Spanje, dat soort landen. Een beetje grappig was het wel, in veel vakantieoorden werden de temperaturen van de Nederlandse zomer niet gehaald. 2018 was een jaar geworden dat je niet voor de zon op vakantie wilde, maar dat je liever een vlucht zou boeken naar koudere bestemmingen. Toch wel komisch.
Vanuit haar leesstoel zag ze een grote limousine de straat inrijden. Daar zal wel airco in zitten, dacht ze. Tot haar verrassing stopte de wagen voor de deur en Marion schoot overeind. Zou het een klant zijn? Misschien een belangrijk figuur, een minister, een popster of zoiets?
Een chauffeur, een jonge man in een indrukwekkend uniform, stapte uit en opende het portier om een dame uit te laten stappen. Een beetje popperig vrouwtje, strak gekapt en gekleed en behangen met allerlei blinkende sieraden. Een beetje té, vond Marion.
De chauffeur opende nu ook de winkeldeur om de dame binnen te laten stappen. Met de dame kwam er ook een stevige parfumlucht binnen en Marion hoopte dat die damp ook weer snel zou vervliegen. Overdaad schaadt, zoveel was wel duidelijk.
Terwijl de dame naar de toonbank schreed bleef de chauffeur beleefd bij de deur wachten. Knappe jongen, dacht Marion en ze schonk hem een glimlachje. De chauffeur keek terug, beantwoordde de glimlach en Marion zag een verlegen blosje over zijn gezicht trekken. Het maakte hem erg aantrekkelijk en Marion voelde haar glimlach verbreden.
‘Zeg, word ik nog geholpen of hoe zit het?’
Met een andere, geforceerder glimlach keerde Marion zich naar de dame.
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeelding: pixabay
Dit #verhaal is geschreven in de steekwoordenuitdaging van Schrijvelarij (Facebook), waarbij een tiental #steekwoorden in twee of meer betekenissen gebruikt moesten worden: vliegen, vlucht, was, pop, rijk, licht, wagen, trap, druk, boeken
En natuurlijk past het prima in de 'schrijfuitdaging zomer 2018':
Het vervolg:
