‘Nog een wijntje?’

‘Vooruit maar. Op één fles kun je niet staan. Of zoiets.’

‘Nou je het zegt, die fles is leeg.’

‘Je hebt er vast nog wel eentje.’

‘Heb ik ook, heb ik ook.’

Moeizaam worstelde Jaap zich overeind en wachtte eventjes om het wankele evenwicht te hervinden.

‘Rode of weer die witte?’

‘Ja, lekker.’

‘Nee, welke wil je. Je moet kiezen.’

‘O, op die fiets. Doe maar rood. Trouwens, ik moet even naar het toilet.’

Jaap wees wat vaag. ‘Daar moet je wezen. En pas op, hij is pas gepoetst. Vorige week nog. Ik wil geen remsporen, neem anders je de afwasborstel maar mee.’

‘Komt goed, ik hoef niet te poepen.’

‘Dan moet je de bril omhoog zetten. Trouwens, geinig, ik heb een vliegje in de pot geplakt. Daar kun je dan mooi op mikken.’

‘Ja ja.’ Sloffend verdween Kees in de aangewezen richting.

‘Let even op met het slot,’ riep Jaap hem nog na, ‘het haakje is afgebroken. Je moet nou een kaartje met bezet in die wasknijper naast de deur steken.’

‘Ja ja.’

Na een paar minuutjes zaten de heren weer op hun plekje, een goed gevuld wijnglas voor de neus.

‘Goed vol,’ meende Kees.

‘Anders blijf ik lopen.’ Een afdoende verklaring en een momentje genoten ze van het geestrijk roodkleurige vocht.

‘Lekker spul.’

‘Een aanbieding. Twintig euro voor een doosje, bij de supermarkt aan het plein.’

‘Niet duur. Heb je er niks te kanen bij?’

‘Stukje kaas? Noten? Ik heb pinda’s, hazelnoten en walnoten.’

‘Ja lekker.’

Er viel een kleine stilte, terwijl Jaap streng in de richting van Kees keek.

‘Ah,’ viel het kwartje, ‘Ja lekker, ik wil het allemaal wel.’

‘Allemaal, toe maar.’ Jaap hees zich opnieuw overeind. ‘Dat moet je er zeker ook iets gezonds bij? Stukjes bloemkool in een dipsausje?’

‘Lekker. Maar als je die bedoelt,’ en Kees wees naar de wittige, donzige kool op het aanrecht, ‘ik geloof dat je dan de goede stukjes er eerst met een pincetje uit moet halen.’

(c) 2018 Hans van Gemert

Afbeelding: Pixabay