Een hard kloppend hart, ja als ik de zin zo lees staat er toch echt wat ik wil vertellen. En nu voor de volgers die mijn verhalen al even lezen, zie ik je al denken... alweer moeders? Nee joh, we houden van afwisseling. Dit maal was vaders aan de beurt om achterin de ambulance afgevoerd te worden met moeders voorin. Tja afwisseling moet er wezen toch?

Het was donderdag middag 20 april. Ik was net klaar met het schoonmaken van mijn keuken. Over een gemiddelde keuken binnenstebuiten keren deed ik voor ik ziek werd zo'n twee a hooguit drie uur. Nu 6 en een half uur verder en een zijk natte kapsel en bezweet lichaam, moe maar voldaan wou ik onder de douche stappen. Voor ik dit deed dacht ik, even me mobiel kijken en daarna douchen. Hier zag ik 2 gemiste oproepen van mama. Okee mensen een gemiste oproep van mijn moeder is nooit goed maar 2 is eigenlijk altijd bij mij al vaak foute boel. Ik opende whatsapp en zag als eerste bericht van mijn moeder: ambulance komt voor pap, zijn hartslag is boven de 200.

Ik belde meteen mijn moeder. Ze vertelde me dat mijn vader weer pijn op de borst had en voelde dat zijn hartslag non-stop hoog was. (Dit is drie jaar geleden ook een x gebeurd. Opeens werd zijn hartslag toen in het ziekenhuis weer normaal na een paar uur. De dokters wisten niet goed wat toen de oorzaak was). En omdat we beiden thuis een bloeddruk meter hebben liggen kunnen we daarom een duidelijke meting doen van het hart. Toen mijn moeder de huisarts erover belde stuurde die meteen een ambulance.

"Nou mam, ik ben zijknat van het zweet. Ik spring even snel onder de douche en kom dan meteen naar het ziekenhuis toe. Zal me niet verbazen als ik er nog eerder ben."

Loading full article...