Turkse Nederlanders (liever spreek ik over Nederlanders met Turkse roots maar dat is geloof ik nu niet duidelijk genoeg aangezien zij zichzelf eerst Turks en dan pas Nederlands noemen) ……………………. Ze zijn hier geboren, ze willen hier blijven, ze willen Nederlands (Europees) zijn. En ze zullen hier blijven. Zij zijn Nederlands en een deel van deze samenleving.

Dat is waarom ik niet kan begrijpen waarom zoveel Turkse Nederlanders zo hangen aan hun dubbele pas. Het enige argument voor deze vorm van burgerschap is een emotionele gehechtheid aan Turkije gebaseerd op de keren dat ze het land bezochten. Dat ze van Turkije houden dat begrijp ik maar de vakanties die ze daar doorbrengen en de familiebezoeken die ze er afleggen hebben ze er niet van kunnen overtuigen dat ze ook in Turkije willen wonen. Ze hebben zich er nooit gevestigd. Ze staan nog steeds met beide voeten stevig in de Hollandse klei.

De dubbele pas zorgt voor ongelijkheid zowel in Nederland als in dit geval in Turkije.

Waarom? Dat zal ik uitleggen:
Ten eerste is het ten opzichte van mensen wiens familie niet uit een ander land komt, oneerlijk. Niemand mag het voorrecht hebben om te leven in het ene land en op hetzelfde moment iets te zeggen hebben over de politieke agenda in een ander land.

De meeste Turken in Nederland (Europa) willen niet terugkeren naar Turkije. Als ze dat echt wilden dan waren ze allang gegaan als ze echt zouden vinden dat het zo slecht is in het land waarin ze leven. Toch hebben ze een stem - door de dubbele pas – met betrekking tot hetgeen gebeurt in Turkije zonder de gevolgen van hun keuze te moeten dragen.  We hebben het actueel over een verandering in de wet in Turkije die de democratische waarden in het land (Turkije) vernietigt. Miljoenen Europese Turken helpen beslissen of de doodstraf in Turkije wordt geïntroduceerd terwijl zij zelf gespaard blijven.

Natuurlijk zijn niet alle Nederlanders met Turkse roots hetzelfde. Ik heb het dan in dit stuk over de Turkse Nederlanders, de mensen die zwijmelen bij meneer Erdogan. Op deze mensen slaat dit stukje. Ik begrijp ze niet. En over hen vraag ik mij af of zij eergevoel bezitten? Hebben zij het besef van hetgeen men moet doen of laten? Hebben zij zelfrespect? Hebben zij een moreel besef?

Hoe kun je als je eergevoel hebt stemmen voor een grondwetswijziging in Turkije die de doodstraf weer invoert terwijl jezelf duizenden kilometers verder zit?! Is dat vaderlandsliefde? Hemeltje lief, wat zullen de “broers en zussen” in Turkije dankbaar zijn voor deze heldhaftige bijdrage aan HUN dagelijkse realiteit. Hoe gaat dat spreekwoord ook alweer? Beter een goede buur dan een verre vriend! Oh jeetje, dit spreekwoord gaat niet op want zij zijn beide niet …………….. zij zijn en geen goede buur en geen verre vriend.

Loading full article...