Toen we ons eerste kind hadden merkten we al zeer jong dat ze een probleem gedrag vertoonde, meer dan de beschrijving van het is een bodemloos kind kregen we echter toen niet. Veel onderzoek was er nog niet rond gedaan, gelukkig is dat ondertussen veel verbetert en ik hoop op deze manier ouders inzicht te geven in de term bodemloos kind of hechtingsstoornis.

'Ons kind is net een bodemloze put. Je stopt er oneindig veel liefde, aandacht en zorg in, maar er komt nooit iets terug.' Zo omschrijven ouders hun ervaringen met een hechtingsgestoord kind. Wat bezielt 'bodemloze' kinderen, dat ze het leven voor zichzelf en hun omgeving onmogelijk maken? En vooral: hoe ga je ermee om?

Lange tijd had ik maar 1 dochtertje dat jammer genoeg in haar eerste levensjaren sukkelde met gezondheidsproblemen, ze had regelmatig spastische bronchitis, vernauwing van de bovenste luchtwegen ,

Toen Mieke leerde praten, was een van haar eerste woordjes 'papa'. Een beetje verrassend: tenslotte was ik de hele dag bij haar. Zindelijk worden was een nachtmerrie, net zoals netjes eten en opruimen. Na verloop van tijd voelde ik me thuis steeds meer de boeman. Het was alsof Mieke dingen zocht om me in het harnas te jagen. Als ik niet reageerde, zocht ze wel andere dingen zodat ik uiteindelijk wel moest reageren. Als je ze in de hoek zette bleef ze daar staan zonder ook maar een kik te geven. Nam ik haar speelgoed weg omdat het overal bleef slingeren kwam ze zelf nog dingen nabrengen die ze ook niet meer hoefde. Een nieuwe fiets als aanmoediging voor betere schoolresultaten gaven we uiteindelijk als geschenk omdat het toch geen effect had.

Mijn man bekeek alles meer vanop afstand - hij ging de hele dag uit werken - en vond dat ik de problemen op-schroefde.

Loading full article...

Mooie blog. Hier had ik nog niet eerder iets over gehoord.
dat moet een moeilijke tijd geweest zijn
Mooie blog geeft een goede kijk op wat juist bodemloze kinderen zijn. Kan me niet inbeelden hoe je u dan gevoeld moet hebben! KnuffelX
Wat moedig geschreven
Ook best heftig
En is het voor jou als ouder ook niet vermoeiend?
Zeker wel en nog steeds